کلمه «فارغ شدن» به معنای پایان یافتن تحصیلات یا رهایی از یک مسئولیت به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. استفاده به عنوان فعل: «فارغ شدن» یک فعل مرکب است که معمولاً به صورت «فارغ شدن از» و به همراه مفعول می‌آید. مثلاً:

   • "او از دانشگاه فارغ شد."

2. نحوه صرف: این فعل در زمان‌های مختلف صرف می‌شود. به عنوان مثال:

   • زمان حال: "من فارغ می‌شوم."
   • زمان گذشته: "او فارغ شد."

3. پیشوند و پسوند: ممکن است این کلمه با پیشوندها یا پسوندهای خاصی ترکیب شود. مثلاً:

   • "فارغ‌التحصیل" (کسی که تحصیلاتش را به پایان رسانده است).

4. استفاده در جملات شرطی: ممکن است در جملات شرطی نیز استفاده شود. به عنوان مثال:

   • "اگر از دانشگاه فارغ شوی، می‌توانی به دنبال کار بروی."

5. قید زمان: می‌توان قیدهای زمانی را در جملات مرتبط با «فارغ شدن» به کار برد، مانند:

   • "سال گذشته فارغ شدم."
6. نگارش صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه «فارغ» و «شدن» به درستی و به صورت مجزا نوشته شوند.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه «فارغ شدن» به درستی در متن‌های خود استفاده کنید.

1. بعد از چهار سال تلاش و کوشش، بالاخره موفق به فارغ شدن از دانشگاه شدم.
2. او با افتخار اعلام کرد که در پایان دوره تحصیلی، با نمرات عالی فارغ شده است.
3. فارغ شدن از تحصیلات، آغاز یک مرحله تازه و پرچالش در زندگی هر فرد است.