کلمه «فارغ‌البال» در زبان فارسی به معنای کسی است که از نگرانی‌ها و دغدغه‌های مالی، اجتماعی و یا هیجانی رهایی یافته و آرامش دارد. برای استفاده صحیح از این واژه و رعایت قواعد نگارشی، به نکات زیر توجه کنید:

1. فصل‌نامه‌ای بودن: این واژه ترکیبی از سه بخش است: «فارغ»، «الب» و «بال».

   • «فارغ»: به معنای رها و بی‌دغدغه.
   • «الب»: حرف اضافه است که در این ترکیب به حالت مالکیت اشاره دارد.
   • «بال»: به معنی بال و اوج است.

2. نوشتار صحیح: در نوشتن کلمه «فارغ‌البال»، باید از نیم‌فاصله (ـ) بین «فارغ» و «البال» استفاده کنید. پس شکل صحیح آن «فارغ‌البال» است.

3. جایگاه در جمله: این واژه معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند در جملات مختلف به کار رود:

   • «او همیشه فردی فارغ‌البال بوده است.»

4. تلفظ: این کلمه به صورت «فَارغ‌البال» تلفظ می‌شود. در تلفظ، توجه به نطق صحیح حروف مهم است.

5. استفاده در متون ادبی و رسمی: این عبارت معمولاً در متون ادبی، شعر و جملات رسمی به کار می‌رود و می‌تواند معانی عمیق‌تری به متن بدهد.

با این توضیحات، می‌توانید از واژه «فارغ‌البال» به درستی و به طور صحیح در نوشته‌های خود استفاده کنید.