کلمه "کم عقل" یک ترکیب صفتی در زبان فارسی است که به معنی کسی با توانایی فکری یا هوش کمتر از حد متوسط به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این اصطلاح، رعایت چند نکته وجود دارد:

1. جایگاه کلمه: "کم عقل" معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد، مانند "فرد کم عقل" یا "کسی که کم عقل است".

2. استفاده محترمانه: این اصطلاح به دلیل محتوای منفی‌اش ممکن است به عنوان توهین تلقی شود. بنابراین، در محاوره و نوشتار، باید با احتیاط و در موقعیت‌های مناسب از آن استفاده شود.

3. نکات نگارشی:
   • در متن‌های رسمی یا آکادمیک، بهتر است از اصطلاحات علمی و محترم‌تری مانند "کم‌هوش" یا "دارای تاخیر در توانایی‌های شناختی" استفاده شود.
   • همچنین، در نوشتار، بهتر است از علامت‌های نگارشی به درستی استفاده شود و ترکیبات به صورت صحیح و خوانا نوشته شوند.

با رعایت این موارد می‌توانید از این اصطلاح به شیوه‌ای مؤدبانه و درست استفاده کنید.

1. برخی از افراد به اشتباه فکر می‌کنند که او کم عقل است، در حالی که او فقط دیدگاه متفاوتی دارد.
2. داستانی درباره‌ی مردی کم عقل نقل شده که با رفتارهای عجیب و غریب خود همه را شگفت‌زده کرده بود.
3. معلم به دانش‌آموزان گفت که هرکسی ممکن است در زمینه‌ای خاص کم عقل به نظر برسد، اما همه قابلیت‌های منحصر به فرد خود را دارند.