کلمه "آتش‌مزاج" به معنای فردی است که دارای مزاج گرم و تر یا به عبارت دیگر، فردی پرشور و پرحرارت است. برای نگارش صحیح و استفاده‌ی درست از آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. جداسازی اجزاء: کلمه "آتش‌مزاج" از دو بخش "آتش" و "مزاج" تشکیل شده است. در نوشتار باید این کلمه به صورت پیوسته و بدون فاصله بین اجزاء آن نوشته شود.

2. نوشتار ترکیب: ترکیباتی که از دو کلمه تشکیل می‌شوند و معنای خاصی دارند، به‌صورت چسبیده و در صورت نیاز با "خط تیره" (یعنی آتش‌مزاج) نوشته می‌شوند.

3. نکته‌های نگارشی: هنگام استفاده از کلمه در جملات، توجه داشته باشید که جایگاه آن می‌تواند به معنای جمله و روانی آن بستگی داشته باشد. مثلاً:

   • "او فردی آتش‌مزاج است که همیشه با انرژی و شور و اشتیاق کارها را انجام می‌دهد."
   • "آتش‌مزاجی او در تصمیم‌گیری‌هایش تجلی می‌یابد."
4. استفاده در متن‌های رسمی: در متن‌های رسمی و علمی، بهتر است از کلمه در زمینه‌های مربوط به طب سنتی یا توصیف شخصیت‌ها استفاده کنید و حتماً با تعاریف علمی مطابقت دهید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "آتش‌مزاج" به درستی و در context مناسب استفاده کنید.

1. او به دلیل آتش‌مزاج بودنش همیشه در بحث‌ها و مذاکرات با شور و هیجان شرکت می‌کند.
2. معلم گفت که آتش‌مزاج بودن معمولاً باعث می‌شود افراد کمتر قادر به کنترل احساسات خود باشند.
3. در فرهنگ عامه، آتش‌مزاج‌ها به عنوان افرادی پرانرژی و پرشور شناخته می‌شوند که همیشه در جستجوی هیجان هستند.