کلمه "قدر نشناس" از دو بخش "قدر" و "نشناس" تشکیل شده است. در زبان فارسی، این عبارت به معنای شخصی است که قدر و ارزش چیزها یا افراد را نمی‌داند یا به آنها بی‌اعتنایی می‌کند. در ادامه به چند نکته‌ نگارشی و قواعدی دربارهٔ این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت پیوسته نوشته شود و از دو کلمه جدا نباشد: "قدرنشناس".

2. توجه به مفهوم: استفاده از "قدر نشناس" غالباً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که بخواهیم به بی‌قدری و عدم قدردانی کسی اشاره کنیم، بنابراین باید با دقت در موقعیت‌های مناسب از آن استفاده کرد.

3. تطابق با قواعد صرفی و نحوی: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان صفت به کار رود و باید با اسم‌های مفرد و جمع، مؤنث و مذکر هماهنگ باشد. به عنوان مثال:

   • او یک انسان قدر نشناس است. (مفرد)
   • برخی افراد قدر نشناس هستند. (جمع)

4. مفاهیم هم‌معنا: در نوشتار می‌توانید به معانی مشابهی چون "قدرناشناس" یا "بی‌قدری" نیز اشاره کنید، هرچند که "قدر نشناس" بیشتر در زبان محاوره و نوشتار رایج است.

5. استفاده در جملات: برای بهتر نشان دادن کاربرد این کلمه، مثال‌هایی مانند زیر می‌توان ارائه کرد:
   • وقتی که او تمام زحماتم را نادیده گرفت، متوجه شدم که یک قدر نشناس است.
   • جلسات برای تقدیر از استادان برای جلوگیری از افزایش افراد قدر نشناس برنامه‌ریزی شده است.

با رعایت این نکات، استفاده از کلمه "قدر نشناس" می‌تواند مؤثر و معنادار باشد.