کلمه «استنباط» به معنای نتیجه‌گیری، استنتاج و برداشت از یک مسأله یا موضوع است. برای استفاده صحیح از این کلمه در زبان فارسی و نگارش درست، چند نکته نگارشی و دستوری وجود دارد:

1. نحوه‌ نوشتار: «استنباط» با حرف «ا» آغاز می‌شود و به صورت «استنباط» نوشته می‌شود. دقت کنید که این کلمه را به درستی و با دقت بنویسید.

2. جنس کلمه: «استنباط» اسم است و به معنای عمل برداشت و استنتاج است. بنابراین، می‌توانید از صفات و قیدهای مناسب برای توصیف آن استفاده کنید، مثلاً: «استنباط درست»، «استنباط نادرست»، «استنباط منطقی».

3. ساختار جملات: این کلمه می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. برای مثال:

   • "با تحلیل داده‌ها، ما به یک استنباط نهایی رسیدیم."
   • "استنباط او از این موضوع نادرست بود."

4. استفاده در متن‌های علمی و فلسفی: «استنباط» عموماً در متون علمی، فلسفی و حقوقی به کار می‌رود. در این زمینه‌ها، دقت و صحت استدلال‌ها اهمیت بالایی دارد.

5. پیدا کردن مترادف‌ها: در موارد خاص، می‌توانید از کلمات مترادفی که معانی مشابه دارند استفاده کنید، مانند «استنتاج» یا «نتیجه‌گیری».

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه «استنباط» به درستی و به‌طور مؤثر استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "استنباط" در جمله آورده شده است:

1. با توجه به شواهد موجود، می‌توانیم استنباط کنیم که او در این موضوع حقیقت را گفته است.
2. استنباط او از کتاب به ما کمک کرد تا بهتر مفهوم اصلی را درک کنیم.
3. بر اساس تجربیات قبلی، می‌توانم استنباط کنم که این روش بهتر از روش‌های سنتی است.
4. وی توانست از علائم رفتاری بچه‌ها، استنباط‌های جالبی درباره‌ی احساسات آن‌ها داشته باشد.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!