غیرقابل تحمل

کلمه "غیرقابل تحمل" یک ترکیب وصفی است که در زبان فارسی به معنای چیزی است که نمی‌توان آن را تحمل کرد. این واژه به‌طور معمول در متون رسمی و غیررسمی به کار می‌رود و قواعد نگارشی خاص خود را دارد. در اینجا به برخی از نکات و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. تفکیک اجزای کلمه:

   • "غیر" به معنای "نبود" یا "عدم" است.
   • "قابل" به معنای "توانایی" یا "قابلیت" است.
   • "تحمل" به معنای "فردی می‌تواند با چیزی کنار بیاید" می‌باشد.
   • این ترکیب به‌طور کلی بیان می‌کند که چیزی آن‌قدر مشکل است که نمی‌توان آن را تحمل کرد.

2. نوشتار صحیح:

   • در نوشتار، این کلمه باید به صورت پیوسته نوشته شود: "غیرق قابل تحمل" و نباید در بین آن‌ها فاصله‌ای گذاشته شود.
   • در نوشتار رسمی، باید از املای صحیح آن استفاده کرد و به استحکام کلمه دقت کرد.

3. جایگاه در جملات:

   • "غیرقابل تحمل" معمولاً به‌عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل یا بعد از اسم قرار گیرد. مثلاً:
     • "این وضعیت غیرقابل تحمل است."
     • "یک مشکل غیرقابل تحمل به وجود آمده است."

4. مضامین و معانی:

   • این ترکیب معمولاً در مواقعی به کار می‌رود که شخص یا گروهی با یک چالش، رنج یا شرایط دشوار روبرو بوده و نمی‌تواند آن را تحمل کند.
5. نکات نگارشی:
   • در نوشتار، توجه به استفاده درست از علامت‌ها بسیار مهم است. مثلاً در ابتدای جملات و بعد از علامت‌های نگارشی، باید با حرف بزرگ شروع شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "غیرقابل تحمل" به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.