خوش حساب

کلمه "خوش‌حساب" یک صفت ترکیبی است که از دو بخش "خوش" و "حساب" تشکیل شده است. در زبان فارسی، قواعدی برای نوشتن و نگارش چنین واژه‌هایی وجود دارد. در ادامه به توضیحاتی درباره‌ی این کلمه و قواعد مربوط به آن می‌پردازم:

1. جداسازی اجزای ترکیبی: در واژه "خوش‌حساب"، "خوش" یک پیشوند و "حساب" یک اسم است. این نوع ترکیب زبان فارسی معمولاً با خط فاصله نوشته می‌شود.

2. استفاده از هم‌نوایی: در زبان فارسی، استفاده از ترکیب‌های صفتی-اسمی مثل "خوش‌حساب" متداول است و به بیان ویژگی‌های شخص یا شیء کمک می‌کند.

3. معنای کلمه: "خوش‌حساب" به معنای فردی است که در پرداخت دیون یا انجام کارهای مالی خود، دقیق و منظم است. این واژه می‌تواند به معنای فردی قابل اعتماد نیز به کار رود.

4. قواعد نگارش:

   • اگر این کلمه در آغاز جمله بیاید، اولین حرف آن با حرف بزرگ نوشته می‌شود: "خوش‌حساب‌ها همیشه قابل اعتمادند."
   • در متون رسمی و نوشتار ادبی، از حروف و نشانه‌های نگارشی مناسب استفاده شود.
5. مخالف و متضاد: واژه "بدحساب" به عنوان یک صفت متضاد برای "خوش‌حساب" استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "خوش‌حساب" به درستی و با تسلط استفاده کرد.

1. او همیشه خوش حساب بوده و هیچ‌وقت تأخیر در پرداخت بدهی‌هایش نداشته است.
2. مشتریان ما با ما تماس می‌گیرند، زیرا می‌دانند که ما یک شرکت خوش حساب هستیم و به تعهدات خود پایبندیم.
3. در بازار، افرادی که خوش حساب هستند، به سرعت وجه و اعتبار خود را به دست می‌آورند.