کلمه "آشفته‌خاطر" از دو جزء "آشفته" و "خاطر" تشکیل شده است. در فارسی، این نوع ترکیب‌ها معمولاً به معنای حالتی خاص یا توصیف شخصی استفاده می‌شوند. در ادامه به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با واژه "آشفته‌خاطر" اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: این کلمه به صورت جدا و بدون ویرگول نوشته نمی‌شود. حروف آن به چشم می‌آید و به لحاظ نگارشی به صورت "آشفته‌خاطر" نوشته می‌شود.

2. تلفظ: این کلمه تلفظ آسان و گویا دارد. به صورت "آشفتِ خاطر" تلفظ می‌شود.

3. معنا: "آشفته‌خاطر" به معنای فردی است که در حالت پریشانی یا عدم تمرکز ذهنی است. این واژه عموماً در توصیف احساسات یا وضعیت‌های روانی به کار می‌رود.

4. کاربرد: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. مثلاً می‌توان گفت: "او در آن لحظه آشفته‌خاطر بود."

5. نکته‌های نگارشی: در متون رسمی، بهتر است از این نوع ترکیبات به صورت مناسب و در زمینه‌های صحیح استفاده شود. همچنین، از نگارش درست آنها و عدم استفاده از حروف اضافه و نادرست جلوگیری شود.

با رعایت این نکات می‌توان واژه "آشفته‌خاطر" را به درستی در نوشتارها و گفتارها به کار برد.

1. بعد از شنیدن خبر بد، او بسیار آشفته‌خاطر شد و چند دقیقه در سکوت به فکر فرو رفت.
2. در حالی که به موسیقی گوش می‌داد، احساس آشفته‌خاطری او به آرامی تحت تأثیر ملودی‌ها کاهش یافت.
3. آشفته‌خاطر بودن او در هنگام صحبت با دوستانش به وضوح قابل مشاهده بود.
4. یادآوری خاطرات تلخ او را آشفته‌خاطر کرده بود و نتوانسته بود تمرکز کند.
5. وقتی که او نامه را باز کرد و محتوای آن را خواند، آشفته‌خاطر و غمگین شد.