کلمه "صلح طلب" در زبان فارسی به معنای کسی است که خواهان صلح و آرامش است. برای استفاده صحیح از این کلمه و قوانین نگارشی مربوط به آن، نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

1. جدا یا مرکب بودن: "صلح طلب" یک ترکیب است و در نوشتار باید به صورت جدا نوشته شود. "صلح" اسم و "طلب" صفت است که به آن نسبت داده شده است.

2. نوشتار صحیح: در متن‌های رسمی و غیررسمی، این ترکیب باید به شکل صحیح و استاندارد نوشته شود: «صلح طلب».

3. استفاده در جمله: برای بیان مفهوم در جملات، می‌توان از آن به صورت زیر استفاده کرد:

   • او یک صلح طلب است.
   • سازمان‌های صلح طلب برای پایان دادن به جنگ تلاش می‌کنند.

4. جمع و مفرد: در مورد جمع این کلمه، می‌توانید از "صلح طلبان" استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • صلح طلبان برای ایجاد آشتی و همکاری کوشش می‌کنند.
5. غلط‌های رایج: توجه داشته باشید که نباید "صلح‌طلب" را به صورت با خط تیره بنویسید، زیرا این ترکیب در زبان فارسی به صورت جدا شناخته می‌شود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید به درستی و با دقت از کلمه "صلح طلب" در نگارش خود استفاده کنید.