کلمه "آرامش طلب" در زبان فارسی به معنای کسی است که به دنبال آرامش و سکون است. برای نوشتن درست و رعایت قواعد نگارشی در استفاده از این ترکیب، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نحوه‌ی نوشتار: کلمه "آرامش طلب" به صورت جداگانه نوشته می‌شود و بین دو بخش آن یک فاصله وجود دارد.

2. نقش دستوری: "آرامش" اسم و "طلب" صفت یا فعل ماضی است که به معنی جستجوگر یا خواهان می‌باشد. بنابراین، "آرامش طلب" به معنای کسی است که خواهان آرامش است.

3. استفاده در جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات مختلف بهره ببرید. مثلاً:

   • او یک آرامش طلب است و همیشه به دنبال راه‌هایی برای رسیدن به آرامش می‌باشد.
   • افراد آرامش طلب معمولاً به مدیتیشن و فعالیت‌های آرامش‌بخش علاقه‌مندند.
4. نگارش صحیح: در نوشتار رسمی و ادبی، به کار بردن عبارات صحیح و پرهیز از ابهام‌ها حائز اهمیت است. برای مثال: "من یک آرامش طلب هستم که همیشه به دنبال مکان‌هایی دنج و ساکت می‌گردم."

با رعایت این نکات شما می‌توانید به درستی از کلمه "آرامش طلب" در نوشته‌های خود استفاده کنید.