ذات
licenseمعنی کلمه ذات
معنی واژه ذات
| اطلاعات بیشتر واژه | |||
|---|---|---|---|
| مترادف | اصل، جبلت، جوهر، خميره، سرشت، شخص، طبيعت، طينت، فطرت، كنه، گوهر، نهاد | ||
| انگلیسی | essence, nature, substance, hypostasis, quiddity, matter, person, gink, main point, instinct | ||
| عربی | جوهر، خلاصة، ماهية، روح، الذات، عطر، قلب، محلول مادة | ||
| ترکی | içgüdü | ||
| فرانسوی | instinct | ||
| آلمانی | instinkt | ||
| اسپانیایی | instinto | ||
| ایتالیایی | istinto | ||
| مرتبط | اسانس، ماهیت، عین، خلاصه، طبیعت، نوع، ماده، جسم، مفاد، موجود فرضی، حالت تعلیق، پایه یانگهبان عضو یا چیزی، چیستی، موضوع، اهمیت، امر، مطلب، نفر، آدم، کس، تن، مرد، یارو | ||
| تشریح نگارشی | تشریح نگارش (هوش مصنوعی) کلمه "ذات" در زبان فارسی به معنای "خاصیت" یا "ماهیت" چیزی است. در نگارش و استفاده از این کلمه، قواعد و نکات زیر مورد توجه قرار می‌گیرند: ۱. تلفظ و نوشتار: کلمه "ذات" به صورت /zæt/ تلفظ می‌شود و نوشتار آن بدون هیچ گونه تغییرات املایی یا اضافه کردن رشته‌های خاص است. ۲. معانی مختلف: کلمه "ذات" می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. مثلاً در فلسفه به معنای ماهیت اشیاء و در زبان عامیانه به معنای شخصیت یا فطرت فرد می‌تواند به کار رود. ۳. استفاده در جملات: هنگام استفاده از "ذات" در جملات، باید دقت نمایید که با کلمات مناسب و همخانواده‌اش ترکیب شود. برای مثال:
۴. نقطه‌گذاری: در جملاتی که از "ذات" استفاده می‌شود، توجه به نقطه‌گذاری هم مهم است. نقطه‌گذاری می‌تواند معنی جملات را تغییر دهد. ۵. قابل جمع شدن: "ذات" به صورت مفرد استفاده می‌شود و به طور کلی واژه‌ای غیرقابل جمع است. لذا از واژه‌هایی مانند "ذات‌ها" استفاده نمی‌شود. با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "ذات" به نحو مؤثری در نوشتار فارسی استفاده کرد. | ||
| واژه | ذات | ||
| معادل ابجد | 1101 | ||
| تعداد حروف | 3 | ||
| تلفظ | zāt | ||
| نقش دستوری | اسم | ||
| ترکیب | (اسم) [عربی] | ||
| مختصات | (پش .) | ||
| آواشناسی | zAt | ||
| الگوی تکیه | S | ||
| شمارگان هجا | 1 | ||
| منبع | فرهنگ واژه‌های سره | ||
| نمایش تصویر | معنی ذات | ||
| پخش صوت | |||
نهاد - سرشت - گوهر - خیم کلمه "ذات" در زبان فارسی به معنای "خاصیت" یا "ماهیت" چیزی است. در نگارش و استفاده از این کلمه، قواعد و نکات زیر مورد توجه قرار می‌گیرند: ۱. تلفظ و نوشتار: کلمه "ذات" به صورت /zæt/ تلفظ می‌شود و نوشتار آن بدون هیچ گونه تغییرات املایی یا اضافه کردن رشته‌های خاص است. ۲. معانی مختلف: کلمه "ذات" می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. مثلاً در فلسفه به معنای ماهیت اشیاء و در زبان عامیانه به معنای شخصیت یا فطرت فرد می‌تواند به کار رود. ۳. استفاده در جملات: هنگام استفاده از "ذات" در جملات، باید دقت نمایید که با کلمات مناسب و همخانواده‌اش ترکیب شود. برای مثال: ۴. نقطه‌گذاری: در جملاتی که از "ذات" استفاده می‌شود، توجه به نقطه‌گذاری هم مهم است. نقطه‌گذاری می‌تواند معنی جملات را تغییر دهد. ۵. قابل جمع شدن: "ذات" به صورت مفرد استفاده می‌شود و به طور کلی واژه‌ای غیرقابل جمع است. لذا از واژه‌هایی مانند "ذات‌ها" استفاده نمی‌شود. با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "ذات" به نحو مؤثری در نوشتار فارسی استفاده کرد.
اصل، جبلت، جوهر، خميره، سرشت، شخص، طبيعت، طينت، فطرت، كنه، گوهر، نهاد
essence, nature, substance, hypostasis, quiddity, matter, person, gink, main point, instinct
جوهر، خلاصة، ماهية، روح، الذات، عطر، قلب، محلول مادة
içgüdü
instinct
instinkt
instinto
istinto
اسانس، ماهیت، عین، خلاصه، طبیعت، نوع، ماده، جسم، مفاد، موجود فرضی، حالت تعلیق، پایه یانگهبان عضو یا چیزی، چیستی، موضوع، اهمیت، امر، مطلب، نفر، آدم، کس، تن، مرد، یارو
