ضرورت فرمانروایى و حكومت

الإمام علیّ علیه السلام

ـ فِي الحَرُورِيَّةِ وَهُمْ يقولون: لا حُكْمَ إلّا للّه ِِ ـ: الحُكْمُ للّه ِِ، وَفِي الأرْضِ حُكَّامٌ، وَلكِنَّهُمْ يَقُولُونَ: لَا إمَارةَ، وَلَابُدَّ لِلنّاسِ مِنْ إمَارَةٍ؛ يَعْمَلُ فِيْها المُؤْمِنُ، ويَسْتَمْتِعُ فِيَها الفَاجِرُ وَالكَافِرُ، وَيُبَلِّغُ اللّه ُ فِيهَا الأجَلَ.

ـ درباره حروریه ( خوارج) كه می گفتند «حُكم و داوری جز از آن خدا نیست» ـ فرمود: [آری]حُكم [واقعا] از آنِ خداست و در زمین نیز حاكمان و داورانی هستند، اما آنان می گویند: فرمانروایی لزومی ندارد، حال آن كه مردم را از حكومت گریزی نیست، تا مؤمن در آن حكومت، كار خویش كند و تبهكار و كافر بهره خود برند و خداوند در زمان آن هر كس را به اجل مقدّر می رساند.

منبع: كنز العمّال: 31567.