نا امیدى، بزرگ ترین گناه

الإمام علیّ علیه السلام

لا تُو?ِسْ مُذْنِبا؛ فَكَمْ مِنْ عاكِفٍ عَلی ذَ نْبِهِ خُتِمَ لَهُ بِخَيْرٍ، وَ كَمْ مِنْ مُقْبِلٍ عَلی عَمَلِهِ مُفْسِدٌ فی آخِرِ عُمُرِهِ صائرٌ اِلَی النّارِ نَعوذُ بِاللّه ِ مِنْها؛

هیچ گنهكاری را نا امید مكن! چه بَسا كسی كه عمری گناه كرده، عاقبت به خیر شده است و چه بَسا كسی كه عمری اهل عمل صالح بوده، در پایان عمرش فاسد شده و راهیِ جهنّم گردیده است ـ كه از آتش آن، به خدا پناه می بریم ـ.

منبع: بحار الأنوار، ج 77، ص 239، ح1.