نا امیدى، بزرگ ترین گناه

الإمام علیّ علیه السلام

اِعْلَمْ اَنَّ الَّذی بِيَدِهِ خَزائنُ السَّماواتِ وَ الاَرْضِ قَدْ اَذِنَ لَكَ فِی الدُّعاءِ وَ تَـكَفَّلَ لَكَ بِالاِجابَةِ... فَلا يُقَنِّطَنَّـكَ اِبْطاءُ اِجابَتِهِ؛ فَاِنَّ العَطيَّةَ عَلی قَدْرِ النِّيَّةِ؛

بدان، آن كسی كه گنجینه های آسمان ها و زمین در دست اوست، خودش به تو اجازه درخواست كردن داده و اجابت نمودن آن را ضمانت كرده است... پس مبادا تأخیر او در اجابتِ دعا، تو را ناامید گردانَد؛ زیرا كه عطا، به چگونگی نیّت [و مقدار اخلاص و اصرار در آن] بستگی دارد.

منبع: نهج البلاغه، از نامه 31.