برخورد بزرگوارانه

امام على علیه السلام

فی وَصْفِ الّذينَ اَحَبَّهُمُ اللّه ُ تَعالی:... فَلَوْ رَاَيْتَهُمْ فی نَهارِهِمْ اِذا لَرَاَيْتَ قَوما يَمْشُونَ عَلَی الاَْرْضِ هَوْنا وَ يَقُولُونَ لِلنّاسِ حُسْنا «فَاِذا خاطَبَهُمْ الجاهِلُونَ قالُوا سَلاما» «وَ اِذا مَرّوُا بِاللّغْوِ مَرّو اكِراما» قَدْ قَيَّدوُا اَقْدامَهُمْ اَلْتُهَماتِ وَ اَبْكَمُوا اَ لْسِنَتَهُمْ اَنْ يَتَـكلّمُوا فی اَعْراضِ النّاسِ؛

در توصیف كسانی كه خداوند متعال دوستشان دارد:... اگر در روز آنها را ببینی، خواهی دید كه در زمین آرام گام برمی دارند و با مردم به نیكی سخن می گویند «و هرگاه نادان ها آنان را صدا می كنند، می گویند سلام» «و هرگاه به لغو برخورد می كنند، بزرگوارانه از آن می گذرند». قدم هایشان از رفتن به جاهای تهمت خیز، بسته اند و زبانشان را از این كه درباره ناموس مردم سخن بگویند خاموش كرده اند.

منبع: صفات الشیعه، ص 41 ـ42.