افراط و تفریط در محبّت

امام علی علیه السلام

يَهْلِكُ فِیَّ رَجُلاَنِ: مُحِبُّ مُفْرِطٌ وَ بَاهِتٌ مُفْتَرٍ.

دو تن درباره من تباه گردیدند؛ دوستی كه از حد بگذراند و دروغ بافنده ای كه از آنچه در من نیست، سخن راند.

منبع: نهج البلاغه، ح 461، ص 1301.