نماز اهل بیت علیهم السلام

الإمام زین العابدین علیه السلام

إنَّ الحَسَنَ بنَ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليهماالسلام كانَ أعبَدَ النّاسِ في زَمانِهِ وأزهَدَهُم وأفضَلَهُم، وكانَ إذا حَجَّ حَجَّ ماشِيًا ورُبَّما مَشی حافِيًا، وكانَ إذا ذَكَرَ المَوتَ بَكی، وإذا ذَكَرَ القَبرَ بَكی، وإذا ذَكَرَ البَعثَ والنُّشورَ بَكی، وإذا ذَكَرَ المَمَرَّ عَلَی الصِّراطِ بَكی، وإذا ذَكَرَ العَرضَ عَلَی اللّه ِ تَعالی ذِكرُهُ شَهَقَ شَهقَةً يُغشی عَلَيهِ مِنها، وكانَ إذا قامَ في صَلاتِهِ تَرتَعِدُ فَرائِصُهُ بَينَ يَدَي رَبِّهِ عَزَّوجَلَّ، وكانَ إذا ذَكَرَ الجَنَّةَ والنّارَ اضطَرَبَ اضطِرابَ السَّليمِ، ويَسأَلُ اللّه َ الجَنَّةَ ويَعوذُ بِهِ مِنَ النّارِ، وكانَ عليهالسلام لا يَقرَأُ مِن كِتابِ اللّه ِ عَزَّوجَلَّ :«يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنوا»إلاّ قالَ: لَبَّيكَ اللّهُمَّ لَبَّيكَ. ولَم يُرَ في شَيءٍ مِن أحوالِهِ إلاّ ذاكِرًا للّه ِِ سُبحانَهُ.

امام سجاد علیه السلام:حسن بن علی بن ابی طالب علیه السلام در زمان خود، از همه عابدتر، زاهدتر و با فضلیت تر بود و هرگاه حج می رفت، پیاده و چه بسا پابرهنه می رفت و هرگاه مرگ و گور را به خاطر می آورْد می گریست و هرگاه رستاخیز و زنده شدن را از نظر می گذراند، اشك از دیده می ریخت و هرگاه گذر از صراط را در اندیشه می آورد گریان می شد و هرگاه عرضه [اعمال] را به خدای متعال به یاد می آورد، فریادی می كشید كه از آن، بی هوش می شد و هرگاه بهنماز برمی خاست، گوشت تنش در برابر خداوند عزّوجل، به لرزه می افتاد و هرگاه بهشت و دوزخ را به یاد می آورْد چونان مار گزیده، بی تابی می كرد و از خداوند، بهشت را طلب می كرد و از آتش دوزخ، به او پناه می بُرد. او، هرگاه عبارت «یا اَیُّها الّذینَ آمَنُوا»را از قرآن می خوانْد می گفت: لبّیك اللّهم لبّیك و در هیچ حالی دیده نشد، مگر آن كه خداوند سبحان را ذكر می گفت.

منبع: أمالی الصدوق: 150 / 8، فلاح السائل: 268، عدّة الداعی: 123 إلى قوله «من النار» كلّها عن المفضّل بن عمر عن الإمام الصادق عن أبیه علیهماالسلام.