حجّ اهل بیت علیهم السلام

الإمام الباقر علیه السلام

كانَت لِعَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليهماالسلامناقَةٌ حَجَّ عَلَيهَا اثنَتَينِ وعِشرينَ حَجَّةً ما قَرَعَها قَرعَةً قَطُّ. قالَ: فَجاءَت بَعدَ مَوتِهِ وما شَعَرنا بِها إلاّ وقَد جاءَني بَعضُ خَدَمِنا أو بَعضُ المَوالي، فَقالَ: إنَّ النّاقَةَ قَد خَرَجَت فَأَتَت قَبرَ عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليهماالسلامفَانبَرَكَت عَلَيهِ فَدَلَكَت بِجِرانِهَا القَبرَ وهِيَ تَرغو، فَقُلتُ: أدرِكوها وجيئوني بِها قبلَ أن يَعلَموا بِها أو يَرَوها، فَقالَ أبو جَعفَرٍ عليهالسلام: وما كانَت رَأَتِ القَبرَ قَطُّ.

امام باقر علیه السلام:علی بن الحسین علیه السلام شتری داشت كه بیست و دو بار با آن به حج رفته بود و هرگز آن را شلاّقی نزد. امام باقر علیه السلاممی فرماید: پس از رحلت امام علی بن الحسین علیه السلام، بی آن كه ما بفهمیم، آن شتر خارج شد. یكی از خادمان یا غلامان ما خبر آورد كه شتر بر گور علی بن الحسین علیه السلامرفته و گردن خود را به خاك می مالد و می نالد. من گفتم: آن را دریابید و پیش از آن كه آن را بشناسند و ببینند نزد ما بیاورید. ابو جعفر علیه السلاممی فرماید: این شتر، هرگز قبر را ندیده بود.

منبع: الكافی: 1 / 467 / 2، بصائر الدرجات: 353 / 15، الاختصاص: 300 كلّها عن زرارة.