حـبّ و بغـض الـهى

قالَ ابُوجَعْفَر علیه السلام

لَوَ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ رَجُلاً فِیاللّهلاََثابَهُ اللّه ُ عَلی حُبِّهِ وَ اِنْ كانَ المَحْبُوبُ فِی عِلْمِ اللّه ِ مِن اَهْلِ النّارِ وَلَوَاَنَّ رَجُلاً اَبَغَضَ رَجُلاً للّه ِِ لاََثابَهُ عَلی بُغْضِهِ اِيّاهُ، وَ اِنْ كانَ المُبْغَضُ فِی عِلْمِ اللّه ِ مِنْ اَهْلِ الجَنَّةِ.

اگر كسی مردی را در راه خدا دوست بدارد، خداوند به او پاداش محبتش را می دهد، گرچه آن شخص محبوب در علم الهی اهل آتش باشد و اگر كسی شخصی را در راه خدا دشمن بدارد، خداوند پاداش بغض و خشم او را می پردازد، گرچه شخص مورد خشم و نفرت در علم الهی از اهل بهشت باشد.

منبع: مصادقة الأخوان، ص 50.