سخت كوشى اهل بیت در عبادت

عنه علیه السلام

إنّي كُنتُ اُمَهِّدُ لِأَبي فِراشَهُ فَأَنتَظِرُهُ حَتّی يَأتِيَ، فَإِذا أوی إلی فِراشِهِ ونامَ قُمتُ إلی فِراشي، وإنَّهُ أبطَأَ عَلَيَّ ذاتَ لَيلَةٍ فَأَتَيتُ المَسجِدَ في طَلَبِهِ، وذلِكَ بَعدَما هَدَأَ النّاسُ، فَإِذا هُوَ فِيالمَسجِدِ ساجِدٌ ولَيسَ فِي المَسجِدِ غَيرُهُ، فَسَمِعتُ حَنينَهُ وهُوَ يَقولُ: سُبحانَكَ اللّهُمَّ أنتَ رَبّي حَقًّا حَقًّا، سَجَدتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّدًا ورِقًّا، اللّهُمَّ إنَّ عَمَلي ضَعيفٌ فَضاعِفهُ لي، اللّهُمَّ قِني عَذابَكَ يَومَ تَبعَثُ عِبادَكَ، وتُب عَلَيَّ إنَّكَ أنتَ التَّوّابُ الرَّحيم.

امام صادق علیه السلام:من بستر پدرم را می گستردم و منتظر آمدنش می ماندم، پس هرگاه در بسترش جای می گرفت و می خوابید، من نیز به بستر خود می رفتم. شبی او دیر كرد و من در جستجوی او به مسجد رفتم و این در حالی بود كه مردم خوابیده بودند. ناگاه او را در مسجد یافتم كه به سجده رفته و در مسجد كسی جز او نبود. ناله او را شنیدم كه می گفت: پاك هستی بار الها، بی شكّ و تردید تو خدای پاك منی، خدایا در برابر تو از سرِ تعبد و بندگی به سجده افتاده ام، خدایا عمل من ناچیز است، پس آن را برای من دو چندان كن، خدایا مرا از عذاب روزی كه بندگانت را برمی انگیزی، حفظ كن و مرا ببخش كه تو بخشنده و مهر ورزی.

منبع: الكافی: 3 / 323 / 9 عن إسحاق بن عمّار.