فصل نهم: كلیات مكارم اخلاقى اهل بیت

الإمام الصادق علیه السلام

ما أكَلَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله مُتَّكِئًا مُنذُ بَعَثَهُ اللّه ُ عَزَّوجَلَّ إلی أن قَبَضَهُ تَواضُعًا للّه ِِ عَزَّوجَلَّ، وماأری رُكبَتَيهِ أمامَ جَليسِهِ في مَجلِسٍ قَطُّ، ولا صافَحَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آلهرَجُلاً قَطُّ فَنَزَعَ يَدَيهِ مِن يَدِهِ حَتّی يَكونَ الرَّجُلُ هُوَ الَّذي يَنزِعُ يَدَهُ، ولا كافَأَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله بِسَيِّئَةٍ قَطُّ، قالَ اللّه ُ تَعالی لَهُ :«اِدفَع بِالَّتي هِيَ أحسَنُ السَّيِّئَةَ »فَفَعَلَ، وما مَنَعَ سائِلاً قَطُّ، إن كانَ عِندَهُ أعطی وإلاّ قالَ: يَأتِي اللّه ُ بِهِ. ولا أعطی عَلَی اللّه ِ عَزَّوجَلَّ شَيئًا قَطُّ إلاّ أجازَهُ اللّه ُ، إن كانَ لَيُعطِي الجَنَّةَ فَيُجيزُ اللّه ُ عَزَّوجَلَّ لَهُ ذلِكَ.

امام صادق علیه السلام:پیامبر اكرم از آن هنگام كه خداوند عز و جل او را به پیامبری برانگیخت تا آن هنگام كه او را به سوی خود برگرفت، برای فروتنی در پیشگاه الهی، هرگز لمیده، چیزی نخورد و در هیچ مجلسی دو زانوی خود را در برابر همنشینش نشان نداد و هیچ گاه پیامبر صلی الله علیه و آلهبا مردی دست نداد كه دستش را از دست او بكشد تا آن كه آن مرد، دست خود را [عقب] كشد و هرگز پیامبر صلی الله علیه و آله، كار كسی را با بدی جبران نكرد، خداوند تبارك و تعالی به او فرموده است: «سخن بد آنان را به هرچه نیكوترت می آید پاسخ گوی» و او نیز چنین كرد و هرگز گدایی را پس نزد، اگر چیزی نزدش بود می بخشید و گرنه می فرمود: خدا بدو بدهد. پیامبر صلی الله علیه و آلههرگز به حساب خداوند عزّوجل چیزی را نبخشید، مگر آن كه خداوند، آن را اجازه داد و اگر بهشت را هم [به حساب خدا به كسی می بخشید] خداوند عزّوجل آن را اجازه می داد.

منبع: المؤمنون: 96. / الكافی: 8 / 164 / 175 عن معاویة بن وهب.