مرزهاى مشورت

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

إنّ المَشورَةَ لا تكونُ إلّا بِحُدُودِها الأربَعةِ... فأوَّلُها أن يكونَ الذي تُشاوِرُهُ عاقِلاً، والثانيةُ أن يَكونَ حُرّا مُتَدَيِّنا، والثالثةُ أن يكونَ صَديقا مُواخِيا، والرابعةُ أن تُطلِعَه علی سِرِّكَ فَيكونَ عِلمُهُ بهِ كَعِلمِكَ ثُمّ يُسِرَّ ذلكَ ويَكتُمَهُ.

مشورت جز با مرزهای چهارگانه آن صحیح نیست... نخستین مرز آن این است كه كسی كه با او مشورت می كنی خردمند باشد، دوم این كه آزاده و متدین باشد، سوم این كه دوست و برادروار باشد، و چهارم این كه راز خود را به او بگویی و او به اندازه خودت از آن راز آگاه باشد، اما آن را بپوشاند و به كسی نگوید.

منبع: مكارم الأخلاق: 2/98/2280.