مـرز غیبت و تهـمت

قالَ أبُوالحَسَن علیه السلام

مَنْ ذَكَرَ رَجُلاً مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَفيهِ مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَمْ يَغْتَبْهُ، وَمَنْ ذَكَرَهُ مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَ فيهِ مِمّا لا يَعْرِفُهُ النّاسُ اِغْتابَهُ، وَمَنْ ذَكَرَهُ بِما لَيْسَ فيهِ فَقَدْ بـَهـَتَهُ.

هر كس پشت سر دیگری، چـیزی بگوید كه در او هست و م ـردم هـم آن را می دانند، او را غیبت نكرده است. هر كس پشت سر او چیزی بگوید كه در او هست ولی مردم آن را نمی دانند، غیبتش را كرده است. و هر كس چیزی درباره كسی بگوید كه در او نیست، به او بهتان زده است.

منبع: اصول كافى، ج 2 ص 358.