چرا باید بعد از آمیزش غسل كرد؟

امام صادق علیه ‏السلام

- لَمّا قالَ لَهُ الزِّنديقُ: ما عِلَّةُ غُسلِ الجَنابَةِ، وإنَّما أتى حَلالاً ولَيسَ فِي الحَلالِ تَدنيسٌ؟ !: إنَّ الجَنابَةَ بِمَنزِلَةِ الحَيضِ؛ وذلِكَ أنَّ النُّطفَةَ دَمٌ لَم يَستَحكِم، ولا يَكونُ الجِماعُ إلاّ بِحَرَكَةٍ شَديدَةٍ وشَهوَةٍ غالِبَةٍ، فَإِذا فَرَغَ تَنَفَّسَ البَدَنُ ووَجَدَ الرَّجُلُ مِن نَفسِهِ رائِحَةً كَريهَةً فَوَجَبَ الغُسلُ لِذلِكَ، وغُسلُ الجَنابَةِ مَعَ ذلِكَ أمانَةٌ اِئتَمَنَ اللّه‏ُ عَلَيها عَبيدَهُ لِيَختَبِرَهُم بِها.

- در پاسخ زندیقی كه پرسید: علّت غسل جنابت چیست ؟ همانا آمیزش‏كننده، كاری حلال انجام داده است و كار حلال هم مایه آلودگی نیست: جنابت، همانند حیض است؛ چرا كه نطفه، خونی است استحكام نایافته و آمیزش هم امكانپذیر نیست، مگر به حركتی سخت و شهوتی چیره. پس، چون به پایان رسانَد، بدن، نفس می‏كشد و مرد از نفس آن، در خود بویی بد احساس می‏كند. غسل برای همین واجب شده است و البته غسل جنابت، افزون بر این، امانتی است كه خداوند به بندگان خویش سپرده است تا از این رهگذر، آنان را بیازماید.

منبع: الاحتجاج، جلد 2، صفحه 239، حدیث 223، المناقب لابن شهرآشوب، جلد 4، صفحه 264، بحار الأنوار، جلد 47، صفحه 220، حدیث 6 دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 626