ادبِ نادارى

الأمل و المأمول، جاحظ

قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ: اُوصيكَ بِتَقوَى اللّه‏ِ؛ فَإِنَّها رَأسُ كُلِّ شَيءٍ. وَاحفَظ عَنّي ما أقولُ: اِعلَم أنَّهُ لا يَطَأُ بِساطَكَ في فِنائِكَ إلاّ راهِبا مِنكَ أو راغِبا إلَيكَ، فَابدَأ بِالنَّوالِ قَبلَ السُّؤالِ فَإِنَّكَ مَتى ألجَأتَهُ إلى مَسأَلَةٍ أخَذتَ مِن عَرَضِهِ وحَرِّ وَجهِهِ أكثَرَ مِمّا تُعطيهِ مِن مالِكِ.

لقمان به پسرش گفت: «تو را به تقوای الهی سفارش‏می‏كنم؛ زیرا تقوا سرآمد هر چیزی است. آنچه می‏گویم، از من داشته باش: بدان كه جز كسی كه از تو می‏ترسد یا امیدی به تو دارد، دیگری پا به آستانه تو نمی‏گذارد. از این رو، پیش از درخواست [وی]، به بخشش آغاز كن؛ چرا كه هر گاه او را به درخواستْ وادار كنی، بیش از آنچه از دارایی‏ات به او می‏دهی، آبرو و سربلندی‏اش را از او می‏گیری».

منبع: الأمل والمأمول للجاحظ: ص 28.