تفاوت، از زمین تا آسمان است

پیامبر صلی الله علیه و آله

اِنَّ اللّه َ جَلَّ ثَناؤُهُ يَقولُ: و عِزَّتی و جَلالی، ما خَلَقتُ مِن خَلقی خَلقا اَحَبَّ اِلَیَّ مِن عَبدیَ المُؤمِنِ و لِذلِكَ سَمَّيتُهُ بِاسْمی مُؤمِنا، لاَُحرِّمُهُ ما بَينَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ وَ هِیَ خِيَرَةٌ لَهُ مِنّی واِنّی لاَُمَلِّكُهُ ما بَينَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ و هِیَ خِيَرَةٌ لَهُ مِنّی، فَليَرضَ بِقَضائی، وَ ليَصبِر عَلی بَلائی وَ ليَشكُر نَعمائی، اَكتُبُهُ يا مُحَمَّدُ مِنَ الصِّدّيقينَ عِندی؛

خداوند ـ كه نام او بلند باد ـ می فرماید: «به عزّت و جلالم سوگند، از میان آفریدگانم آفریده ای كه نزد من محبوب تر از بنده مؤمنم باشد، نیافریدم و بدین جهت، او را به اسم خودم، مؤمن، نام نهادم. البته [گاه] او را از آنچه میان مشرق و مغرب است، محروم می سازم و این انتخاب من برای اوست و [گاه]او را از آنچه میان مشرق و مغرب است، بهره مند می سازم و آن، انتخاب من برای او است. پس باید به خواست من، خشنود باشد و بر بلای من، صبر كند و نعمت های مرا شكر نماید. ای محمّد! او را در شمار صدیقین (بندگان راستین) خود می نویسم».

منبع: مشكاة الأنوار، ص 73، ح 136.