دشنام ممنوع، حتى به دشمن

پیامبر صلی الله علیه و آله

اِنْ كانَ اَحَدُكُم سابّا لِصاحِبِهِ لا مَحالَةَ فَلايَفْتَرِ عَلَيْهِ وَ لايَسُبَّ واِلدَيْهِ و لايَسُبَّ قَوْمَهُ، وَ لكنْ اِنْ كانَ يَعْلَمُ ذلِكَ فَلْيَقُلْ: اِنَّكَ لَبَخيلٌ، اَوْ لِيَقُلْ: اِنَّكَ لَجَبانٌ، اَوْ لِيَقُلْ: اِنَّكَ لَكَذوبٌ، اَوْ لِيَقُلْ: اِنَّكَ لَنَؤومٌ؛

اگر یكی از شما ناچار شد رفیقش را دشنام دهد، مبادا به او تهمت بزند یا به پدر و مادرش ناسزا بگوید یا خویشاوندان او را دشنام بدهد؛ بلكه بگوید: تو بخیلی! یا بگوید: تو تَرسویی! یا بگوید: تو دروغگویی! یا بگوید: تو همیشه خوابی! به شرط آن كه بداند او واقعا این صفات را دارد.

منبع: كنز العمّال، ح 8133.