زندان مؤمن و بهشت كافر

الإمام علیّ علیه السلام

اُهرُبوا مِنَ الدُّنيا وَاصرِفوا قُلوبَكُم عَنها، فَإِنَّها سِجنُ المُؤمِنِ؛ حَظُّهُ مِنها قَليلٌ، وعَقلُهُ بِها عَليلٌ، وناظِرُهُ فيها كَليلٌ!

امام علی علیه السلام: از دنیا بگریزید و دل هایتان را از آن بگردانید؛ زیرا دنیا، زندان مؤمن است، بهره اش از آن اندك است و خِرَدش در [كارِ] آن، ناتوان است و چشمش در [دیدن] آن، ضعیف است!

منبع: الكَلیل: الذی لم یحقّق المنظور (النهایة: ج 4 ص 198 «كلل»). / غرر الحكم: ح 2551، عیون الحكم والمواعظ: ص 92 ح 2165. / مقصود، آن است كه بصیرت و خردورزى مؤمن، در امور اخروى است ؛ امّا در تحصیل دنیاى نكوهیده كه مانع آخرت است، چنان بى توجّه است كه گویا اندیشه اش ناتوان است یا دیده اش ضعیف و نابینا.