ستودن بنده راز دار

الإمامُ علیٌّ علیه السلام

طوبی لِكُلِّ عَبدٍ نُومَةٍ، عَرَفَ النّاسَ ولم يَعرِفْهُ النّاسُ، عَرَفَهُ اللّه ُ برِضوانٍ، اُولئكَ مَصابيحُ الهُدی، يَكشِفُ اللّه ُ عَنهُم كُلَّ فِتنَةٍ مُظلِمَةٍ، سَيُدخِلُهُم اللّه ُ في رَحمَةٍ مِنهُ، ليسَ اُولئكَ بالمَذاييعِ البُذُرِ ولا الجُفاةِ المُرائينَ.

خوشا به حال هر بنده بی نام و نشانی كه مردم را می شناسد و مردم او را نمی شناسند.خداوند او را به خشنودی [از خدا]می شناسد؛ اینان چراغهای هدایتند، خداوند هر گونه فتنه تاریكی را از آنان می زداید. به زودی آنان را غرق رحمتی از رحمتهای خود می كند. نه سخن پراكن و فاش كننده اسرار هستند و نه نافرهیخته و ریاكار.

منبع: حلیة الأولیاء: 1/76، وانظر الكافی: 2/225/12.