حكمت آزمایش

الإمامُ علیٌّ علیه السلام

ألَا إنّ اللّه َ تعالی قد كَشفَ الخَلقَ كَشْفةً، لا أنّه جَهِلَ ما أخْفَوهُ مِن مَصُونِ أسْرارِهِم ومَكْنونِ ضَمائرِهِم، ولكنْ لِيَبلُوَهُم أيُّهُم أحْسَنُ عَملاً، فيكونَ الثّوابُ جَزاءً والعِقابُ بَواءً.

بدانید كه خداوند متعال درون مردمان را آشكار ساخت نه این كه از رازهای نهفته و درونهای پوشیده شان آگاه نبود بلكه تا آنان را بیازماید كه كدام یك بهتر عمل می كنند. آن گاه ثواب، سزای [كار نیك]باشد و عقاب، كیفر [كار بد].

منبع: نهج البلاغة: الخطبة 144.