خطبه اى در ذوقار

امیرالمومنین (ع) در خطبه 222

و من خطبة له عليه السلام خطبها بذي قار و هو متوجه إلى البصرة ذكرها الواقدي في كتاب الجمل - فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالَاتِ رَبِّهِ فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ وَ أَلَّفَ بَيْنَ ذَوِي الْأَرْحَامِ بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِي الصُّدُورِ وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَةِ فِي الْقُلُوبِ

از خطبه‏هاي آن حضرت است كه در ذوقار، هنگامي كه به بصره مي‏رفت خواند، واقدي آن را در كتاب جمل آورده است. آنچه را بدو فرمودند آشكار گرداند، و پيامهاي پروردگارش را رساند. - پس خدا بدو شكستها را بست، و گشادگيها را به هم پيوست. و خويشاوندان را كه دشمن بودند بدو، با هم مهربان ساخت از آن پس كه دشمني سينه‏هاشان را مي‏سوخت و كينه‏هاي افروخته دلهاشان را مي‏گداخت.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 222