در حوادث بعد از هجرت

امیرالمومنین (ع) در خطبه 236

و من كلام له عليه السلام اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي صلى الله عليه واله ثم لحاقه به - فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللَّهِ- صلى الله عليه واله- فَأَطَأُ ذِكْرَهُ حَتَّى انْتَهَيْتُ إِلَى الْعَرَجِ- فِي كَلَامٍ طَوِيلٍ. قوله عليه السلام فأطأ ذكره من الكلام الذي رمى به إلى غايتي الإيجاز و الفصاحة و أراد أني كنت أعطى خبره صلى الله عليه واله من بدء خروجي إلى أن انتهيت إلى هذا الموضع فكنى عن ذلك بهذه الكناية العجيبة

از گفته‏هاي آن حضرت است - كه آنچه را پس از هجرت رسول (ص) رخ داد، تا هنگامي كه خود در مدينه بدو رسيد در آن آورده. در پي رسول خدا (ص) بودم و هر جا خبر او پرسيدم، و شنودم تا به «عرج» رسيدم (در گفتاري طولاني آمده است.) (گفته آن حضرت «فأطأه ذكره» از گفته‏هايي است در نهايت ايجاز و فصاحت، و قصد او اين است كه از هنگام بيرون شدنم از مكّه تا به عرج، خبرهاي او را به من مي‏دادند، و از آن معني بدين كنايه شگفت تعبير كرده است.)

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 236