به مصقله بن هبيره

امیرالمومنین (ع) در نامه 43

و من كتاب له عليه السلام إلى مصقلة بن هبيرة الشيباني و هو عامله على أردشيرخرة - بَلَغَنِي عَنْكَ أَمْرٌ إِنْ كُنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ أَسْخَطْتَ إِلَهَكَ وَ أَغْضَبْتَ إِمَامَكَ أَنَّكَ تَقْسِمُ فَيْ‏ءَ الْمُسْلِمِينَ الَّذِي حَازَتْهُ رِمَاحُهُمْ وَ خُيُولُهُمْ وَ أُرِيقَتْ عَلَيْهِ دِمَاؤُهُمْ فِيمَنِ اعْتَمَاكَ مِنْ أَعْرَابِ قَوْمِكَ فَوَالَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَئِنْ كَانَ ذَلِكَ حَقّاً لَتَجِدَنَّ بِكَ عَلَيَّ هَوَاناً وَ لَتَخِفَّنَّ عِنْدِي مِيزَاناً فَلَا تَسْتَهِنْ بِحَقِّ رَبِّكَ وَ لَا تُصْلِحْ دُنْيَاكَ بِمَحْقِ دِينِكَ فَتَكُونَ مِنَ الْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا أَلَا وَ إِنَّ حَقَّ مَنْ قِبَلَكَ وَ قِبَلَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ فِي قِسْمَةِ هَذَا الْفَيْ‏ءِ سَوَاءٌ يَرِدُونَ عِنْدِي عَلَيْهِ وَ يَصْدُرُونَ عَنْهُ

از نامه آن حضرت است به مصقله پسر هبيره شيباني كه از جانب امام عامل اردشير خرّه بود - از تو به من خبري رسيده است، اگر چنان كرده باشي خداي خود را به خشم آورده باشي و امام خويش را نافرماني كرده. تو غنيمت مسلمانان را كه نيزه‏ها و اسبهاشان گرد آورده، و ريخته شدن خونهاشان فراهم آورده، به عربهايي كه خويشاوندان تواند، و تو را گزيده‏اند، پخش مي‏كني به خدايي كه دانه را كفيده و جاندار را آفريده اگر اين سخن راست باشد، نزد من رتبت‏ خود را فرود آورده باشي و ميزان خويش را سبك كرده. پس حق پروردگارت را خوار مكن و دنياي خود را به نابودي دينت آباد مگردان كه از جمله زيانكاران باشي. بدان مسلماناني كه نزد تو و ما به سر مي‏برند حقشان از اين غنيمت يكسان است، براي گرفتن آن نزد من مي‏آيند. حق خود را مي‏گيرند و باز مي‏گردند.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، نامه 43