نکوهش اوباش

امیرالمومنین (ع) در حکمت 190

وَ قَالَ عليه السلام فِي صِفَةِ الْغَوْغَاءِ - هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ يُعْرَفُوا وَ قِيلَ بَلْ قَالَ عليه السلام هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا فَقِيلَ قَدْ عَرَفْنَا مَضَرَّةَ اجْتِمَاعِهِمْ فَمَا مَنْفَعَةُ افْتِرَاقِهِمْ فَقَالَ‏ يَرْجِعُ أَصْحَابُ الْمِهَنِ إِلَى مِهَنِهِمْ فَيَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ كَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ

(و در وصف جمع فرومايگان فرمود:) - آنانند كه چون فراهم آيند پيروز گردند، و چون پراكنده گردند شناخته نشوند (و گفته‏اند امام فرمود:) آنانند كه چون فراهم آيند زيان رسانند و چون پراكنده شوند سود دهند. (گفتند زيان فراهم آمد نشان را دانستيم سود پراكنده شدنشان چيست» فرمود:) خداوندان پيشه‏ها به سر پيشه‏هاي خود بازگردند و مردم از آنان سود برند: چون بنّا كه بر سر ساختن بناي خود رود و بافنده كه به كارگاهش و نانوا كه به نانوا خانه بازگردد.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 190