روش تسلیت گفتن

امیرالمومنین (ع) در حکمت 283

وَ قَالَ عليه السلام - وَ قَدْ عَزَّى الْأَشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ عَنِ ابْنٍ لَهُ يَا أَشْعَثُ إِنْ تَحْزَنْ عَلَى ابْنِكَ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ مِنْكَ ذَلِكَ الرَّحِمُ وَ إِنْ تَصْبِرْ فَفِي اللَّهِ مِنْ كُلِّ مُصِيبَةٍ خَلَفٌ يَا أَشْعَثُ إِنْ صَبَرْتَ جَرَى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْجُورٌ وَ إِنْ جَزِعْتَ جَرَى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْزُورٌ (يَا أَشْعَثُ ابْنُكَ) سَرَّكَ وَ هُوَ بَلَاءٌ وَ فِتْنَةٌ وَ حَزَنَكَ وَ هُوَ ثَوَابٌ وَ رَحْمَةٌ

(و اشعث پسر قيس را كه فرزندش مرده بود چنين تعزيت فرمود:) - اشعث اگر بر پسرت اندوهگيني، سزاواري به خاطر پيوندي كه - با او - داري، و اگر شكيبا باشي هر مصيبت را نزد خدا پاداشي است. اشعث اگر شكيبايي پيش گيري حكم خدا بر تو رفته است و مزد داري، و اگر بي تابي كني تقدير الهي بر تو جاري است و گناهكاري. پسرت تو را شاد مي‏داشت و براي تو بلا بود و آزمايش، و تو را اندوهگين ساخت و آن پاداش است و آمرزش.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 283