روش تسلیت گفتن

امیرالمومنین (ع) در حکمت 349

وَ عَزَّى عَلَيْهِ السَّلَامُ قَوْماً عَنْ مَيِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ - إِنَّ هَذَا الْأَمْر لَيْسَ لَكُمْ بَدَأَ وَ لَا إِلَيْكُمُ انْتَهَى وَ قَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هَذَا يُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ

(و مردمي را در مرگ يكي از آنان تعزيت گفت و فرمود:) - اين كار نه با شما آغاز گرديد، و نه بر شما به پايان خواهد رسيد. اين رفيق شما به سفر مي‏رفت كنون او را در يكي از سفرهايش بشماريد، اگر نزد شما بازگشت چه خوب و گرنه شما روي بدو مي‏آريد.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 349