علل انحراف خوارج

امیرالمومنین (ع) در حکمت 315

وَ قَالَ عليه السلام وَ قَدْ مَرَّ بِقَتْلَى الْخَوَارِجِ يَوْمَ النَّهْرَوَانِ - بُؤْساً لَكُمْ لَقَدْ ضَرَّكُمْ مَنْ غَرَّكُمْ فَقِيلَ لَهُ مَنْ غَرَّهُمْ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ الشَّيْطَانُ الْمُضِلُّ وَ الْأَنْفُسُ الْأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ غَرَّتْهُمْ بِالْأَمَانِيِّ وَ فَسَحَتْ لَهُمْ فِى الْمَعَاصِي وَ وَعَدَتْهُمُ الْإِظْهَارَ فَاقْتَحَمَتْ بِهِمُ النَّارَ

(و چون روز نهروان به كشتگان خوارج گذشت فرمود:) - بدا به حال شما، آن كه شما را فريفته گرداند زيانتان رساند. (او را گفتند اي امير مؤمنان كه آنان را فريفت فرمود:) شيطان گمراه كننده و نفس‏هاي به بدي فرمان دهنده، آنان را فريفته آرزوها ساخت و راه را براي‏ نافرماني‏شان بپرداخت، به پيروز كردن‏شان وعده كرد و به آتششان در آورد.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 315