اختلاف مسلمین و انحراف یهودیان

امیرالمومنین (ع) در حکمت 309

وَ قَالَ لَهُ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْضُ الْيَهُودِ مَا دَفَنْتُمْ نَبِيَّكُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ فَقَالَ - لَهُ إِنَّمَا اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لَا فِيهِ وَ لَكِنَّكُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُكُمْ مِنَ الْبَحْرِ حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِيِّكُمْ اجْعَلْ لَنا إِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ فقالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ

(يهوديي او را گفت پيامبر خود را به خاك نسپرده در باره‏اش خلاف ورزيديد. امام فرمود:) - ما در باره آنچه از او رسيده خلاف ورزيديم نه در باره او، ليكن شما پايتان را از تري دريا خشك نگرديده پيامبر خود را گفتيد «براي ما خدايي بساز چنانكه ايشان را خدايان است، و او گفت شما مردمي نادانيد».

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 309