ضرورت توجه به فناپذیری دنیا

امیرالمومنین (ع) در حکمت 336

وَ قَالَ عليه السلام - مَعَاشِرَ النَّاسِ اتَّقُوا اللَّهَ فَكَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا يَبْلُغُهُ وَ بَانٍ مَا لَا يَسْكُنُهُ وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ يَتْرُكُهُ وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً فَبَاءَ بِوِزْرِهِ وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ آسِفاً لَاهِفاً قَدْ خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ

(و فرمود:) - مردم از خدا بترسيد كه چه بسيار آرزومند كه به آرزوي خود نرسيد، و سازنده‏اي كه در ساخته خويش نيارميد، و گردآورنده‏اي كه به زودي گردآورده‏ها را رها خواهد كرد و بود كه آن را از راه ناروا فراهم آورد، و حقي كه به مستحقش نرساند، از حرام به دست آورد و گناهش بر گردنش ماند. با گراني بار بزه، باز گرديد، و با پشيماني و دريغ نزد پروردگار خود رسيد. «اين جهان و آن جهان زيانبار، و اين است زيان آشكار.»

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 336