درود بر پيامبر

امیرالمومنین (ع) در خطبه 71

و من خطبة له عليه السلام علم فيها الناس الصلوة على النبي صلى الله عليه واله - اللَّهُمَّ دَاحِيَ الْمَدْحُوَّاتِ وَ دَاعِمَ الْمَسْمُوكَاتِ وَ جَابِلَ الْقُلُوبِ عَلَى فِطْرَتِهَا شَقِيِّهَا وَ سَعِيدِهَا اجْعَلْ شَرَائِفَ صَلَوَاتِكَ وَ نَوَامِيَ بَرَكَاتِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ الْفَاتِحِ لِمَا انْغَلَقَ وَ الْمُعْلِنِ الْحَقَّ بِالْحَقِّ وَ الدَّافِعِ جَيْشَاتِ الْأَبَاطِيلِ وَ الدَّامِغِ صَوْلَاتِ الْأَضَالِيلِ كَمَا حُمِّلَ فَاضْطَلَعَ قَائِماً بِأَمْرِكَ مُسْتَوْفِزاً فِي مَرْضَاتِكَ غَيْرَ نَاكِلٍ عَنْ قُدُمٍ وَ لَا وَاهٍ فِي عَزْمٍ وَاعِياً لِوَحْيِكَ حَافِظاً لِعَهْدِكَ مَاضِياً عَلَى نَفَاذِ أَمْرِكَ حَتَّى أَوْرَى قَبَسَ الْقَابِسِ وَ أَضَاءَ الطَّرِيقَ لِلْخَابِطِ وَ هُدِيَتْ بِهِ‏ الْقُلُوبُ بَعْدَ خَوْضَاتِ الْفِتَنِ (وَ الْآثَامِ) وَ أَقَامَ مُوضِحَاتِ الْأَعْلَامِ وَ نَيِّرَاتِ الْأَحْكَامِ فَهُوَ أَمِينُكَ الْمَأْمُونُ وَ خَازِنُ عِلْمِكَ الْمَخْزُونِ وَ شَهِيدُكَ يَوْمَ الدِّينِ وَ بَعِيثُكَ بِالْحَقِّ وَ رَسُولُكَ إِلَى الْخَلْقِ اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ اللَّهُمَّ أَعْلِ عَلَى بِنَاءِ الْبَانِينَ بِنَاءَهُ وَ أَكْرِمْ لَدَيْكَ مَنْزِلَتَهُ وَ أَتْمِمْ لَهُ نُورَهُ وَ اجْزِهِ مِنِ ابْتِعَاثِكَ لَهُ مَقْبُولَ الشَّهَادَةِ مَرْضِيَّ الْمَقَالَةِ ذَا مَنْطِقٍ عَدْلٍ وَ خُطَّةٍ فَصْلٍ اللَّهُمَّ اجْمَعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فِي بَرْدِ الْعَيْشِ وَ قَرَارِ النِّعْمَةِ وَ مُنَى الشَّهَوَاتِ وَ أَهْوَاءِ اللَّذَّاتِ وَ رَخَاءِ الدَّعَةِ وَ مُنْتَهَى الطُّمَأْنِينَةِ وَ تُحَفِ الْكَرَامَةِ

از خطبه‏هاي آن حضرت است :ویژگی های پیامبر - بار خدايا اي گستراننده هر گسترده، و اي برافرازنده آسمانهاي بالا برده، اي آفريننده دلها بر وفق سرشت، بدبخت بود و يا نيكو سرنوشت بهترين درودها و پربارترين بركت‏ها را خاصّ بنده و پيامبر خود گردان، كه خاتم پيامبران پيشين است، و گشاينده درهاي بسته - رحمت بر مردم زمين -. آشكار كننده حقّ با برهان، فرونشاننده طغيان و درهم كوبنده شوكت گمراهان. چنان كه او بار رسالت را نيرومندانه برداشت - و حقّ آن را چنانكه بايد بگذاشت -. در انجام فرمانت برپا، و در طلب خشنودي‏ات پويا، نه از اقدامي روگردان و نه در عزمي سست و ناتوان. وحي تو را به گوش جان شنوا و عهد تو را نگهبان، و در راه اجراي فرمان تو روان. چندان كه چراغ جويندگان حقّ را فروغ بخشيد، و بر سر راه گمراهان چون خورشيدي بدرخشيد، و دلهاي فرو رفته در موجهاي شبهت، به راهنمايي او رخت به كنار كشيد. نشانه‏هاي روشن را بر پا داشت و احكام 72 0 - چون موكّلاني - بر مردمان گماشت. او تو را امانتداري است درستكار، و گنجينه علم تو را پاسدار. گواه توست در روز قيامت، و برانگيخته تو به رسالت، و فرستاده تو بر آفريدگان و امّت. خدايا سايه - عنايت - خود را بر او بگستران، و به فضل خويش پاداش او را فراوان گردان. بنياد - شريعتي را - كه نهاد از ديگر بناها بالاتر برو مرتبت او را نزد خويش گراميتر و نور - شريعت - او را - در سراسر گيتي بگستر -، و پاداش پيامبري او را گفتار او را پسنديده قرار ده، و شهادت پذيرفته. - چنانكه گفته او - ميزان عدل باشد و فرموده او قول فصل. بار خدايا ما و او را فراهم آور در زندگاني خوشگوار، و نعمت پايدار و آرزوهاي دلنشين، و لذتهاي با خواهش دل قرين، و زندگاني اخ و پر نعمت، و اطمينان خاطر و برخورداري از تحفه‏هاي كرامت.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 71