رذایل اخلاقی

امام سجاد (ع) در دعای 35، فراز 2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ فِي الرّضَا إِذَا نَظَرَ إِلَى أَصْحَابِ الدّنْيَا - اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْتِنّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ، وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ، وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ.

نیایش، در مقام رضا در آن هنگام که به دنیاداران می‏نگریست - خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست. و مرا به سبب آنچه به مردم عطا کرده‏ای آشفته مساز و ایشان را به سبب آنچه از من باز داشته‏ای گرفتار مکن که بر خلق تو حسد برم و حکمت را خوار شمارم .

منبع: صحيفه سجاديه، ترجمه محمد مهدي رضايي، ويراستار رضا موذن زاده، 1389، چاپ ششم، قم، نشر جمال، دعای 35 فراز 2