رذایل اخلاقی

امام سجاد (ع) در دعای 35، فراز 4

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ فِي الرّضَا إِذَا نَظَرَ إِلَى أَصْحَابِ الدّنْيَا - وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أَظُنّ بِذِي عَدَمٍ خَسَاسَةً، أَوْ أَظُنّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلًا، فَإِنّ الشّرِيفَ مَنْ شَرّفَتْهُ طَاعَتُكَ، وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزّتْهُ عِبَادَتُكَ‏

نیایش، در مقام رضا در آن هنگام که به دنیاداران می‏نگریست - و مرا از آن نگهدار که تهیدستی را به چشم خواری بنگرم، یا در باره ثروتمندی گمان برتری برم. زیرا شریف کسی است که طاعت تو او را شرف تو او را عزت داده باشد.

منبع: صحيفه سجاديه، ترجمه محمد مهدي رضايي، ويراستار رضا موذن زاده، 1389، چاپ ششم، قم، نشر جمال، دعای 35 فراز 4