قانون اصلاح ماده 47 قانون استخدام کشوری

‌قانون اصلاح ماده 47 قانون استخدام کشوری ‌مصوب 28 اسفند ماه 1310 شمسی ‌ماده واحده - ماده 47 قانون استخدام کشوری از اول فروردین 1310 ملغی و این ماده از تاریخ مزبور به جای آن برقرار می‌شود:
‌اولاً - هر گاه یکی از مستخدمین رسمی که به حد تقاعد رسیده‌اند اعم از اینکه متقاعد شده یا نشده باشد فوت نماید نصف حقوق تقاعدی که قانوناً‌به او تعلق می‌گیرد به طور متساوی به ورثه قانونی متوفی که در ماده 3 قانون وظایف مورخه 19 ربیع‌الاول 1326 تصریح شده است به علاوه برادر و‌خواهری که در کفالت او بوده‌اند داده می‌شود.
‌ثانیاً - مستخدمینی که مطابق ماده 46 به اخذ وظیفه معادل دو ثلث مقرری خود ذی‌حق شده باشند (‌اعم از اینکه به حد تقاعد رسیده یا نرسیده‌باشند) پس از فوت نصف بلاکسر وظیفه‌ای که دریافت می‌داشتند درباره ورثه قانونی آنها که در ماده 3 قانون وظایف ذکر شده به علاوه برادر و‌خواهری که در کفالت متوفی بوده‌اند از روز بعد از فوت برقرار می‌شود.
‌ثالثاً - هر ایرانی که در خدمت دولت بوده و حقوق می‌گیرد از هر طبقه که باشد (‌یعنی مستخدمین با رتبه و بی‌رتبه و جزء و کنتراتی) اگر در راه‌ادای وظیفه به واسطه حادثه فوت نماید دو ثلث بلاکسر آخرین مقرری او از روز بعد از فوت درباره ورثه قانونی او به علاوه برادر و خواهری که در‌کفالت متوفی بوده‌اند برقرار می‌شود ولی اگر مستخدم رسمی بوده و به حد تقاعد رسیده بوده است و دو ثلث مقرری مذکور از میزان حقوق تقاعدی که‌بایستی مطابق ماده 45 به مستخدم مزبور داده شود کمتر باشد همان حقوق تقاعد را دریافت خواهد نمود.
‌وظایف مذکوره در این ماده در مورد فقره اول و ثانی مطلقاً از صندوق تقاعد و در مورد ثالث در صورتی که مستخدم رسمی باشد از صندوق تقاعد و الا‌از عایدات عمومی دولت برقرار خواهد شد مگر آنکه از مستخدمین اداراتی باشد که عایدات آن منحصراً به مخارج خود می‌رسد که در این صورت از‌بودجه آن اداره پرداخته می‌شود.
‌تبصره - مقصود از حادثه که در این ماده ذکر شده صدمات غیر مترقبه و اتفاقات فوق‌العاده است که در راه انجام وظیفه مستخدم به آن تصادف کرده‌و موجب اتلاف او می‌شود.
‌این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه بیست و هشتم اسفند ماه یک هزار و سیصد و ده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
‌رییس مجلس شورای ملی - دادگر