قانون اجازه فروش خالصجات اطراف تهران

‌قانون اجازه فروش خالصجات اطراف تهران ‌مصوب 20 آبان ماه 1316 ‌ماده 1 - از تاریخ اجرای این قانون تا ده سال دولت مجاز است کلیه خالصجات اطراف تهران را به استثنای رقباتی که نگاهداری آنها از لحاظ مزارع‌نمونه لازم بداند مطابق مقررات این قانون به فروش برساند.
‌ماده 2 - فروش خالصجات به طریق مزایده به عمل خواهد آمد به این ترتیب که کمیسیونی مرکب از سه نفر به انتخاب وزارت مالیه تشکیل خواهد‌شد کمیسیون مزبور پس از کسب نظر از سه نفر خبره حداقل بهای هر ملک را که از ده مقابل منافع خالص حد وسط سه محصول قبل از سال انتشار آگهی‌فروش کمتر نخواهد بود معین و نشر آگهی می‌دهد.
‌ماده 3 - هر خالصه که پنجاه هزار ریال یا کمتر بها داشته باشد فقط در مقابل وجه نقد فروخته خواهد شد سایر خالصجات را می‌توان به اقساطی که‌مدت پرداخت آن از پنج سال تجاوز نکند فروخت مشروط بر اینکه ربع بها اگر ربع بهاء پنجاه هزار ریال یا کمتر لااقل پنجاه هزار ریال نقداً تأدیه گردد.
‌سایر شرایط فروش به موجب نظامنامه‌های وزارت مالیه معین می‌شود.
‌ماده 4 - نسبت به وجوه حاصله از فروش این خالصجات طبق ماده (6) قانون مصوب دی ماه 1312 عمل خواهد شد.* *‌پاورقی: به موجب ماده 9 قانون 29 اسفند ماه 1316 محل تأمین اضافه سرمایه بانک فلاحتی و صنعتی از محل فروش خالصجات خواهد بود.
‌به موجب ماده 5 قانون 21 اسفند 1317 از محل فروش خالصجات بهای املاک و یا مستغلاتی که برای دولت خریداری می‌شود پرداخته خواهد‌شد.
‌ماده 5 - وزارت مالیه مجاز خواهد بود خالصجات واقعه در خوزستان ایذه و دشتستان و قسمتی از بنادر جنوب و قطعات دیگر را که برای اسکان‌زارعین لازم باشد مطابق نظامنامه هیأت وزراء به اقساط یا بلاعوض به آنها واگذار نماید.
‌این قانون که مشتمل بر پنج ماده است در جلسه بیستم آبان ماه یک هزار و سیصد و شانزده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
‌رییس مجلس شورای ملی - حسن اسفندیاری