تدبر در آیات سوره نور

سلام به همه دوستان عزیز تدبر در قرآن :« از آیه اول تا آیه ۱۵ سوره نور نکات تدبر آمیز آیات را حداقل یک مورد برای آیه ذکر کنید.»

استاد ما گفته این مورد رو براش ببریم ولی من دقیقا متوجه منظورش نمیشم مثلا یک صفحه تدبر در قرآن باشه ، یه خط باشه . کسی از دوستان همچین تکلیفی داشته؟ و البته بگم زمانی که این رو گفته ما کلاس نبودیم و یه جورایی کلاس تعطیل بوده

دوستان اگر میتونن کمک کنن ، ممنون میشم

مقدمه:

بنابر تفسیر نور حجه الاسلام و المسلمین، محسن قرایتی سوره ی مبارکه ی نور، 64 آیه دارد. و در مدینه ی منوره نازل شده است. علت نامگذاری این سوره به نور، آیه ی 35 این سوره است که خداوند متعال در این آیه، خود را به عنوان نور آسمان ها و زمین معرفی می کند. محتوای کلی این سوره، رعایت عفت و پاکدامنی توسط مومنان مرد و زن است. و بیانگر احکامی در این زمینه است.

تحلیل بنده از تفسیر آیات 1 تا 15 سوره ی مبارکه ی نور (توأم با الهام گیری از تفسیر نور قرائتی):

آیه اول:

خداوند متعال در این آیه، مشخص نموده که محتوای این سوره، احکام الهی است ، و با عمل به این احکام، رستگار می شویم.

آیه دوم:

خداوند متعال در این آیه، مجازات زناکاران (مرد و زن) را، به شرطی که جرم آنها ثابت شده باشد، 100 تازیانه - شلاق در ملاء عام و انظار عمومی بیان می کند.

آیه سوم:

زن و مرد زناکار، فقط می تواند به همسری مرد و زن زناکار یا مشرک درآید. و ازدواج زناکاران با مومنان پاک، ممنوع است.

آیه چهارم:

مجازات دنیوی تهمت زناکار بودن، به زنان پاکدامن، 80 ضربه شلاق است.

آیه پنجم:

تهمت زننده برای رهایی از عذاب الهی باید هم توبه به درگاه الهی کند و هم رضایت آن زن، را کسب کند و جبرانتهمتی که با او زده است، را کند.

آیات ششم تا دهم: (موقوف المعانی هستند.)

مردانی که نسبت زناکاری به همسر خود می دهند، و شاهدی ندارند، تنها زمانی می توانند ادعای خود را ثابت کنند ، تا حکم الهی درمورد آنها اجرا شود که: خودشان و همسرشان 4 بار به خدا قسم بخورند که سخن راست را می گویند. و 1 بار بگویند: لعنت خدا بر کسی که قسم دروغ بگوید. و اگر زن، به دروغ 4 بار قسم خورد که زنا نکرده است، بلکه همسرش به او نسبت دروغ داده است، مستحق خشم خدا می گردد. اگرچه که مجازات دنیوی - سنگساری در ملاء عام - از او سلب می گردد. و اگر فضل و رحمت و توبه پذیری خدا نبود، نظام خانوادگی مختل می شد و رسوا می شد.

آیه یازدهم:

به تعبیر برخی از مفسران، این آیه درمورد تهمت زناکاری است که به یکی از زنان پیامبر به نام عایشه در جنگ بنی مصطلق زده شد. که اگرچه به ظاهر آبروریزی شد، اما در نهایت، به نفع او تمام شد. زیرا معلوم گردید که گروهی از دشمنان پیامبر با نقشه ی قبلی، شایعه پراکنی کرده بودند و منافقان رسوا شدند.

آیه دوازدهم تا پانزدهم: (این آیات موقوف المعانی هستند.)

این آیات، مردم را به پرهیز از باور کردن هر حرف ناروایی دعوت می کند و می گوید مومن باید در وهله ی اول ، گمان نیک برد. مگر این که 4 عادل شاهد گواهی دهند. و خداوند متعال در این آیات، مسلمانان را به خاطر بدگمانی به همسر پیامبر (ص) و آسیب پذیری آنها در برابر شایعات، توبیخ می کند. و می فرماید: اگر رحمت خدا درمورد آنها نبود، سخت عذاب می شدند. زیرا این تهمت و زبان به زبان شدن آنها بین مردم، نزد خدا از گناهان بزرگ است.

ببینید تدبر به معنی «اندیشیدن» هست. پس احتمالا منظور استادتون این بوده که سوره مبارکه نور رو از آیه 1 تا 15 تلاوت کنید و حداقل یک مفهومی که انسان رو به فکر میبره رو از توش در بیارید.

اسم این سوره مبارکه «نور» هست چرا که توی این سوره خداوند رو به عنوان نور آسمان ها و زمین معرفی میکنه. در اواسط این سوره راجع به مفهوم «عفاف و پاکدامنی» اشاره شده و به همین خاطر خیلی تلاوت این سوره به خانم ها تاکید شده. در ادامه هم این سوره به حکم مجازات افراد زناکار و کسایی که حرمت پاکدامنی رو نگه نمیدارن اشاره میکنه و نکاتی برای جلوگیری از انحرافات میگه.

برداشت من:

چیزی که خود من از مطالعه سطحی نکات و پیام های آیات زیر داشته (اگه بخوام به عنوان یک موضوعی که قابل تدبر هست بهش اشاره کنم)، اینه که خداوند در قرآن کریم، توی این آیات، اشاره کرده که:

با اینکه دین اسلام تنبیه و مجازات سنگینی رو برای زناکار (یا کسی که عفت عمومی رو رعایت نکرده) در نظر گرفته (تنبیه جسمی، شکنجه روحی، عدم ازدواج باهاشون و ..) ولی در ادامش تاکید زیادی داشته که تهمت زدن اصلا جایز نیست و مادامی که مطمین نشدیم نمیتونیم کسی رو قضاوت و مجازات کنیم و از طرفی مجازات باید بر پایه محبت باشه و از طرفی در توبه همیشه بازه. یعنی اومده بد بودن خیلی زیاد زناکار رو گفته، بعد کلی شرط گذاشته که نمیشه با حرف یا شایعات مردم کسی رو گناهکار دونست و تنبیه کرد. از طرفی همیشه یک گناهکار میتونه توبه کنه. چیزی که امروزه توی جامعه ما متاسفانه خیلی درست رعایت نمیشه؛ توی شبکه های اجتماعی، توی محل کار، توی مدرسه، به سادگی با آبروی مردم بازی میشه و ماهم بهش دامن میزنیم و قضاوتش میکنیم.

من پیام های آیات 1 تا 15 سوره مبارکه نور رو براتون لیست میکنم، شما هم مطالعه کنید و هر آن چیزی که فکر میکردید میتونه قابل تدبر و تعمق باشه رو یادداشت کنید که به استادتون تحویل بدید.

نکات و پیام های آیات 1 تا 15 سوره مبارکه نور:

• آیه 1: سُورَهٌ أَنْزَلْناها وَ فَرَضْناها وَ أَنْزَلْنا فِیها آیاتٍ بَیِّناتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ | (این)سوره ای است که آن را نازل کردیم و(عمل به)آن را واجب کردیم و در آن آیاتی روشن فرستادیم.شاید شما متذکّر شوید.

  • احکام،به دستور خداوند واجب شده است. «فَرَضْناها»
  • قرآن،قانون الزامی و اجرایی دین است. «فَرَضْناها»
  • آیات قرآن،روشن وقابل فهم است. «فِیها آیاتٍ بَیِّناتٍ» (گرچه درک قسمتی از آیات نیازمند تحقیق وتفسیر است)
  • انسان به پند و تذکّر نیازمند است. «لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ»
  • اصول معارف قرآن در فطرت انسان ریشه دارد و با تذکّر،پرده ی غفلت برداشته می شود. «تَذَکَّرُونَ»

• آیه 2: اَلزّانِیَهُ وَ الزّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَهَ جَلْدَهٍ وَ لا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَهٌ فِی دِینِ اللّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَهٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ | هر یک از زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید.و اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارید،در اجرای حکم خدا نسبت به آن دو گرفتار دلسوزی نشوید و هنگام کیفر آن دو،گروهی از مؤمنان حاضر و ناظر باشند.

  • آزادی جنسی و روابط نامشروع،در اسلام ممنوع است. اَلزّانِیَهُ ... فَاجْلِدُوا ...
  • نقش زنان در ایجاد روابط نامشروع و فراهم آوردن مقدّمات آن،از مردان بیشتر است،به همین دلیل کلمه زانیه قبل از کلمه زانی آمده است. «الزّانِیَهُ وَاَلزّانِی» بر خلاف دزدی که نقش مردان بیشتر است و لذا کلمه سارق،بر سارقه مقدم شده است. «السّارِقُ وَ السّارِقَهُ»[12]
  • تنبیه بدنی زانی،برای تأدیب او وحفظ عفت عمومی لازم است. «فَاجْلِدُوا»
  • در روابط نامشروع هر دو طرف به یک میزان تنبیه می شوند.(مگر در مواردی که حکم خاصی دارد) «کُلَّ واحِدٍ»
  • حدود کیفر باید از طرف خداوند معین شود. «مِائَهَ جَلْدَهٍ»
  • در مجازات مجرمان،ترحم و تحت تأثیر عواطف قرار گرفتن،روا نیست. «لا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَهٌ»
  • محبّت و رأفت باید در مدار شرع باشد. «لا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَهٌ»
  • دین،تنها نماز و روزه نیست؛اجرای حدود الهی نیز از دین است. «فِی دِینِ اللّهِ»
  • صلابت و قاطعیّت در اجرای حدود الهی،در سایه ی ایمان به مبدأ و معاد به دست می آید. «إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ»
  • مجازات مجرم،باید مایه عبرت دیگران شود. «وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما»
  • زناکار،علاوه بر شکنجه ی جسمی،از نظر روحی نیز باید زجر ببیند. وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَهٌ ...
  • در مراسم اجرای حدّ الهی،گروهی از مؤمنان حضور داشته باشند. «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»

• آیه 3: اَلزّانِی لا یَنْکِحُ إِلاّ زانِیَهً أَوْ مُشْرِکَهً وَ الزّانِیَهُ لا یَنْکِحُها إِلاّ زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ | مرد زناکار،جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نکند.و زن زناکار جز مرد زناکار یا مشرک را به همسری نگیرد.واین(زناشویی)بر مؤمنان حرام است.

  • در ازدواج،کفو بودن،یعنی همسان و هم شأن بودن همسران،یک اصل است.
  • زیرا زنان و مردان ناپاک،لایق همسران پاک نیستند. «الزّانِی لا یَنْکِحُ إِلاّ زانِیَهً»
  • افراد فاسد،در جامعه اسلامی از برخی حقوق محرومند. «لا یَنْکِحُ إِلاّ زانِیَهً»
  • مردان و زنان مؤمن،باید همسران پاک و پاکدامن انتخاب کنند. «حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ»

• آیه 4: وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَهِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِینَ جَلْدَهً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَهً أَبَداً وَ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ | و کسانی که به زنان پاکدامن وشوهردار نسبت زنا می دهند و چهار شاهد نمی آورند،پس هشتاد تازیانه به آنان بزنید و گواهی آنان را هرگز نپذیرید و آنان خود فاسقند.

  • تهمت،به منزله ی پرتاب تیر وهجوم به آبروی مردم است. «یَرْمُونَ»
  • تهمت زدن به زنان همسردار و پاکدامن،کیفر سخت تری دارد. «الْمُحْصَناتِ»
  • دفاع از حریم زنان پاکدامن واجب است. یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ... فَاجْلِدُوهُمْ
  • برای حفظ آبروی مردم،گاهی افراد متعدّد شلاق می خورند. «فَاجْلِدُوهُمْ»
  • تهمت،هم عقوبت بدنی دارد، «فَاجْلِدُوهُمْ» هم اجتماعی، «لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَهً أَبَداً» و هم اخروی. «أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ»
  • در فسق کسانی که به زنان پاکدامن تهمت می زنند،شک نکنید. «هُمُ الْفاسِقُونَ»
  • شرط گواه شدن،عدالت است وگواهی فاسق قبول نیست. لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَهً ... هُمُ الْفاسِقُونَ

• آیه 5: إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ | مگر کسانی که پس از آن(تهمت زدن)توبه کنند و در مقام اصلاح(و جبران)برآیند،که قطعاً خداوند آمرزنده و مهربان است.

  • توبه،سبب تجدید حیات دینی و اجتماعی است. إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا ... وَ أَصْلَحُوا
  • در دین الهی،حتّی گنهکاران به بن بست نمی رسند. «إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا»
  • توبه،باید با اصلاح و جبران اشتباه و عمل نیک همراه باشد. تابُوا ... وَ أَصْلَحُوا
  • ناامیدی از مغفرت و رحمت الهی،بی جاست. «فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»
  • باز بودن راه توبه برای همه،نشانه ی رحمت الهی است. «رَحِیمٌ»

• از آیات 6 تا 9 نکته خاصی وجود نداره.

• آیه 10: وَ لَوْ لا فَضْلُ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللّهَ تَوّابٌ حَکِیمٌ | و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود،و اینکه خداوند توبه پذیر و حکیم است.(رسوا می شدید و نظام خانوادگی شما مختل می شد)

  • حفظ آبرو در اسلام مورد توجّه است. «أَرْبَعُ شَهاداتٍ بِاللّهِ» (قانون چهار سوگند و یک لعنت برخود،برای کنترل مردم از رسوا کردن یکدیگر است)
  • در اثبات زنای همسر،چهار سوگند و یک لعنت،به جای چهار شاهد پذیرفته است.ان لَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَداءُ ... فَشَهادَهُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهاداتٍ
  • اسلام،حامی حقوق زن است.زن نیز با چهار سوگند می تواند اتّهامی را که مرد با چهار سوگند اثبات کرده،از خود دفع کند. أَرْبَعُ شَهاداتٍ ... أَرْبَعُ شَهاداتٍ
  • اسلام برای پیشگیری از فرو پاشی نظام خانواده،علاوه بر چهار بار خدا را گواه گرفتن،گفتن جمله ی پنجمی را نیز بر هر یک از طرفین واجب کرده است. «وَ الْخامِسَهُ»
  • نفرین برخود،برای رفع اتهام از خود جایز است. «غَضَبَ اللّهِ عَلَیْها»
  • اجرای قوانین و دستورات خداوند،به نفع خود مردم است. «وَ لَوْ لا فَضْلُ اللّهِ عَلَیْکُمْ»
  • عذر پذیری خداوند،با مصلحت و حکمت همراه است. «تَوّابٌ حَکِیمٌ»
  • قوانین کیفری اسلام،احکامی برخاسته از حکمت الهی است. «حَکِیمٌ»

• آیه 11: إِنَّ الَّذِینَ جاؤُ بِالْإِفْکِ عُصْبَهٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذِی تَوَلّی کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظِیمٌ | همانا کسانی که آن دروغ بزرگ را(در میان)آوردند،گروهی از خود شما بودند.آن را برای خود شرّ نپندارید،بلکه آن(در نهایت)به نفع شماست. بر عهده هر کدام از آنان،بدان اندازه از گناه است که مرتکب شده است و برای کسی که بخش بزرگ آن را انجام داده،عذاب بزرگی است.

  • افراد فاسق،از نسبت دادن زنا،حتی به همسر پیامبر نیز ابایی ندارند. «جاؤُ بِالْإِفْکِ»
  • گاهی شایعه سازان،با سازماندهی قبلی و قصد توطئه،شایعه را القا می کنند. «عُصْبَهٌ» ( «عُصْبَهٌ» یعنی گروه متشکّل و متعصّبی که هدفی را دنبال می کند)
  • مراقب شایعه سازان در میان خود باشید. «مِنْکُمْ»
  • گاهی در پیش آمدهای تلخ منافعی وجود دارد.(مانند روشن شدن چهره ی منافقان،هوشیاری مردم،امدادهای الهی برای مظلوم) «لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ»
  • امیددادن به مؤمنان در برابر توطئه وتهمت بدخواهان لازم است. «بَلْ هُوَ خَیْرٌ»
  • کیفرهای الهی،عادلانه ومتناسب با اعمال ماست. «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ»
  • در گناهان دسته جمعی،هر یک از افراد به مقدار سهم خود مجرم است. «لِکُلِّ اِمْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ»
  • انسان زمانی مجرم و مقصّر است که با علم و قصد گناه کند. «اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ»
  • گناه هر کس گریبان گیر خود اوست. «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ»
  • مجازات کسی که نقش اصلی را در ارتکاب جرم دارد،بزرگ تر است. وَ الَّذِی تَوَلّی کِبْرَهُ ... لَهُ عَذابٌ عَظِیمٌ

• آیات 12 و 13: لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً وَ قالُوا هذا إِفْکٌ مُبِینٌ (12). لَوْ لا جاؤُ عَلَیْهِ بِأَرْبَعَهِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِکَ عِنْدَ اللّهِ هُمُ الْکاذِبُونَ | چرا زمانی که تهمت را شنیدید،مردان و زنان با ایمان نسبت به خویش گمان خوب نبردند و نگفتند که این تهمتی بزرگ وآشکار است؟ چرا چهار شاهد بر صحّت آن تهمت نیاوردند؟ پس چون گواهان لازم را نیاوردند، آنان نزد خدا همان دروغگویانند.

  • دامن زدن به شایعه و پخش آن،ممنوع است.( «لَوْ لا» نشانه توبیخ از سوءظن و پخش شایعات است)
  • در جامعه ی اسلامی باید روحیه ی حسن ظن حاکم باشد. «ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً» (حسن ظن،یکی از آثار ایمان است).
  • مؤمنان در برابر آبروی یک«فرد»مسئول هستند. «الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ»
  • بنی آدم اعضای یکدیگرند.تهمت به هر عضوی از جامعه ی اسلامی،همانند تهمت به دیگر اعضاست. «بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً»
  • اصل اوّلیه در عمل مسلمان،صحت است،مگر جرم او با دلیل ثابت شود. «ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً»
  • حفظ حریم پیامبر صلی الله علیه و آله و خانواده اش بر هر مؤمنی واجب است. لَوْ لا ... قالُوا هذا إِفْکٌ مُبِینٌ
  • در برابر شنیده های ناروا در مورد مؤمنان،سکوت ممنوع است. لَوْ لا ... قالُوا هذا إِفْکٌ مُبِینٌ
  • جامعه ی ساده دل،زودباور و یاوه گو،توبیخ می شود. «لَوْ لا جاؤُ عَلَیْهِ بِأَرْبَعَهِ»
  • تهمت اگر ثابت نشود،گوینده ی آن دروغگو محسوب می شود. «هُمُ الْکاذِبُونَ»

• آیه 14: وَ لَوْ لا فَضْلُ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ لَمَسَّکُمْ فِیما أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذابٌ عَظِیمٌ | و اگر فضل و رحمت الهی در دنیا و آخرت بر شما نبود،به سزای آن سخنان که گفتید،قطعاً عذابی بزرگ به شما می رسید.

  • امّت اسلامی تحت حمایت و لطف خداست. وَ لَوْ لا فَضْلُ اللّهِ ...
  • رحمت ولطف خدا،از فضل اوست نه استحقاق ما. «فَضْلُ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ»
  • شایعات به منزله ی گردابی است که برخی در آن غرق می شوند. «أَفَضْتُمْ فِیهِ»
  • عموم مردم،در معرض پذیرش شایعات و تهمت ها و نزول بلایا هستند. وَ لَوْ لا ... لَمَسَّکُمْ فِیما أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذابٌ عَظِیمٌ

• آیه 15: إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِکُمْ ما لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللّهِ عَظِیمٌ | آنگاه که از زبان یکدیگر(تهمت را)می گرفتید و آنچه را به آن علم نداشتید،دهان به دهان می گفتید واین را ساده وکوچک می پنداشتید،در حالی که آن نزد خدا بزرگ است.

  • پذیرش آنچه بر سرزبان هاست،بدون تحقیق محکوم است. «تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ»
  • سخن باید بر اساس علم باشد. «تَقُولُونَ بِأَفْواهِکُمْ ما لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ»
  • زیر سؤال بردن آبروی مردم را ساده نگیریم. «وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّناً»
  • نقل تهمت ها و شایعات از گناهان کبیره است. «وَ هُوَ عِنْدَ اللّهِ عَظِیمٌ»
  • کوچکی یا بزرگی گناه را خداوند تعیین می کند. «عِنْدَ اللّهِ عَظِیمٌ»
  • همه ی محاسبات انسان واقع بینانه نیست. «تَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللّهِ عَظِیمٌ»