1⃣ - اولا : عرض کنیم این مطلب هیچ منافاتی با عصمت ندارد؛ زیرا روایات عصمت ائمه متواتر است و اصل قرآنی دارد و هیچ خبری نمیتواند آن را رد کند.
2⃣ - ثانیا : این ادعیه اصلا هیچ ارتباطی به عصمت ندارد ،
بلکه امام معصوم دارند شیوه های (تبیین) دعا را یاد مخاطب میدهند یعنی جنبه آموزشی دارد برای ما . شیعیان ، که چگونه دعا کنیم ، با چه حالی دعا کنیم ، چگونه با خدا صحبت کنیم ، قول و فعل امام برای ما حجت است .
مثلا به عنوان نمونه بارها می فرمود: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي...
3⃣ - ثالثا : این که ائمه علیهم السلام در بعضی از دعاها خود را گناهکار می دانند و از خداوند طلب آمرزش می کنند نه به این خاطر که معصوم گناه می کند! بلکه به دلیل اقتضا و مناسبت مقام آنان یعنی دوام عبودیت و ادب تام آنان است، که با تمام تلاش و کوشش و فداکاری و ایثارگری ها باز اعمال و کردار خود را لایق مقام ذات اقدس الهی نمی دانند و همین را هم گناه میدانستند.
واستغفار نزد خداوند خیلی باارزشه و هميشه توبه به معنای بازگشت از گناه نيست بلكه به طور كلي شامل بازگشت به خداوند ميباشد. از اين رو توبه به خودي خود، يكي از عبادتهاي بزرگ است
خداوند در قرآن مجيد، مؤمنان راستين را چنين توصيف ميكند: ?? الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالأَسْحَار ؛ آنان شكيبايند و راستگو؛ همواره اطاعت پيشهاند و انفاقگر و سحرگاهان به استغفار ميپردازند .
پسجمیع مومنین دعوتب به استغفار شده اند .
4⃣ - رابعا: استغفار برای اوليای خداوند جنبه دفع و برای ما جنبه رفع دارد؛
? يعنی ما استغفار ميكنيم تا لغزشهايی كه مرتكب شدهايم بخشيده شود و آنها استغفار ميكنند تا گناه اصلاً به سراغ آنها نيايد.
و استغفار برای ايشان عبادت است؛ يعنی آن بزرگان با عبادت و اطاعت، معصوم هستند و استغفار و توبه در عصمت آنها دخالت دارد.
5⃣ - خامسا: در قرآن هم همین مطلب را داریم.
مثلا خداوند در قرآن خطاب به پیامبر میفرماید:
? استغفر لذنبک العظیم?
?آیت الله میلانی در مورد استغفار پیامبر میفرمایند:
? استغفار آثار بزرگی دارد و اختصاص به مورد گناه ندارد.
http://al-milani.com/farsi/qa/qa.php?cat=36&itemid=80
پس نتیجه این شد این ادعیه هیچ منافاتی با عصمت ندارد.