سلام
دختری سیزده ساله روستایی هستم که پدرم مرا مجبور کرده با پسر عمویم ازدواج کنم.
من او را دوست ندارم و از دل راضی نیستم.چون مثل برادرم است. و دوست دارم فعلا درس بخوانم و دکتر شوم.
اگرچه که پسر عمویم مرا دوست دارد و پول دارد و پانزده سال از من بزرگتر است.
همه می گویند ما خوشبخت می شویم اما من اینگونه فکر نمی کنم.
حالا اگه من ناچار به بله گفتن بشم ، واقعا حلاله یا نه؟
سلام و درود
قاعدتاً در قانون و شرع، عقدی درست است که پسر و دختر و پدر دختر باکره، قلباً راضی باشند.
و بنابر نظر تمام مراجع تقلید ، اگر در عقد، اجبار و زوری در کار باشد، عقد باطل است.
به عبارتی دیگر، چنانچه که یکی از موارد مذکور (دختر و پدرش و یا پسر), واقعا راضی نباشند ، و از ناچاری و تهدید و فشار و ترس، رضایت خود را اعلام کنند، عقد باطل است .
پس پسر و دختر، حتی پس از قرائت خطبه، و گفتن «بله», به همدیگر محرم نمی شوند و نمی توانند روابط زناشویی برقرار کنند. چون درحقیقت، به همدیگر حرام هستند و رابطه ی آنها، حکم زنا دارد. و برای جدایی نیاز به خواندن خطبه ی طلاق نیست. و اگر فرزندی از آنها متولد شود، ولد الزنا ( حرام زاده ) است.
ولی چنانچه که هنگام قرائت خطبه، «بله» اجباری گفته شود، اما بعد از خواندن عقد رضایتی حاصل شود و اقرار شود که به آن عقد راضی هستیم عقد آنها صحیح است. و نیازی به خواندن خطبه ی عقد مجدد نیست.و فرزندی هم که متولد شده است مشروع می گردد. حتی اگر به هنگام نارضایتی زوجین یا یکی از انها، نطفه اش بسته شده باشد.
کسی هم که دیگران را به این وصلت اجبار کرده، گناه بزرگی را مرتکب شده است.
بنابر مفهوم ماده ۱۰۷۰ قانون مدنی و اصول کلی جاری در عقد اکراهی و اجباری، « نکاح: ازدواج» غیر قابل قبول است و باید منتظر بمانیم که آیا شخص ناراضی، بعد از زوال کراهت، بالاخره رضایت می دهد که ازدواج صحیح گردد، یا نه.
...........................................
دختر خوب، شما هم که اهل درس و علم هستید، بهتر است قبل از اینکه تن به ازدواج اجباری دهید، با پدرتان با احترام و محبت صحبت کنید تا قانعش کنید. یا او شما را قانع کند. یا از بزرگتر قوم خود بخواهید با پدر بزرگوارتان صحبت کندو حرف دلتان و اهدافتان برای اینده را به گوش پسر عمویتان برسانید و اجازه ندهید که کار، به جاهای باریک برسد.
و بدانید که قطعا پدر و مادرها، خیرخواه فرزندان خود هستند.
خوش بخت و موفق باشید
