کلمه "خوش‌قیافه" ترکیبی از دو جزء "خوش" و "قیافه" است که به صورت صفت برای توصیف زیبایی ظاهری یک شخص به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه در نگارش، به نکات زیر توجه کنید:

1. هم‌نوایی هجاها: کلمه "خوش‌قیافه" بر اساس هجاهای خود به صورت "خوش" (دو هجا) و "قیافه" (سه هجا) تلفظ می‌شود. در نوشتار، بین این دو جزء یک خط تیره (ـ) قرار می‌گیرد.

2. نقطه‌گذاری: در صورت استفاده از این کلمه در انتهای جمله، باید مطابق با قواعد نقطه‌گذاری عمل کنید. مثلاً: "او واقعاً خوش‌قیافه است."

3. جمع‌سازی: برای جمع بستن "خوش‌قیافه"، به صورت "خوش‌قیافه‌ها" می‌توان استفاده کرد.

4. شیوه‌ی خرد و کلان: در متون رسمی و غیررسمی، این کلمه به عنوان صفت مثبت شناخته می‌شود و می‌توان از آن برای توصیف افراد استفاده کرد.

5. تناسب با سایر صفات: این کلمه می‌تواند با دیگر صفات توصیفی مانند "بسیار"، "خیلی" و غیره ترکیب شود: مثلاً "او بسیار خوش‌قیافه است."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "خوش‌قیافه" به درستی و به طور مؤثر در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "خوش‌قیافه" در جمله آمده است:

1. او همیشه در جمع دوستانش توجه همه را به خود جلب می‌کند، زیرا واقعاً خوش‌قیافه است.
2. فیلم جدید به خاطر بازیگران خوش‌قیافه‌اش مورد توجه قرار گرفت.
3. سارا نه تنها خوش‌قیافه است، بلکه شخصیت بسیار مهربانی هم دارد.
4. این مدل لباس به خوش‌قیافه‌تر شدن او کمک زیادی کرده است.
5. در مهمانی، او با لبخند و ظاهری خوش‌قیافه همه را تحت تأثیر قرار داد.

امیدوارم این جملات به شما کمک کند!