کلمه "اخم‌آلود" از دو بخش "اخم" و "آلود" تشکیل شده است. در زبان فارسی، واژه‌های مرکب و یا صفت‌های مرکب برای توصیف حالات و ویژگی‌ها به کار می‌روند. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و زبانی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. ترکیب کلمه: "اخم" به معنای حالت چهره‌ای است که معمولاً نشان‌دهنده ناراحتی، عصبانیت یا نارضایتی است و "آلود" به معنای پوشیدگی، مملو بودن یا دارای بودن است. بنابراین "اخم‌آلود" به معنای چهره‌ای است که حالت اخم دارد.

2. نوشتار: در نوشتار این کلمه باید به صورت "اخم‌آلود" نوشته شود و فاصله بین دو قسمت کلمه وجود ندارد. اما توجه داشته باشید که "آلود" به عنوان پسوند به "اخم" چسبیده است.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف افراد یا حالات چهره آنها استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • "او با چهره‌ای اخم‌آلود وارد شد."
   • "اخم‌آلود بودن او باعث شد همه متوجه ناراحتی‌اش شوند."
4. نگارش صحیح: در استفاده از کلمات مرکب، توجه به علائم نگارشی نیز مهم است. در جملات، اگر بخواهید از این کلمه در کنار دیگر کلمات استفاده کنید، باید به نحوه قرارگیری آن در جمله و اهمیت برق آنها توجه داشته باشید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "اخم‌آلود" در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

1. چهره‌اش در هنگام شنیدن خبرهای ناراحت‌کننده، به شدت اخم‌آلود شد.
2. روز بارانی و سرد، خیابان‌ها را با حالتی اخم‌آلود و غمگین پوشانده بود.
3. او به مادرش نگاه کرد و با چهره‌ای اخم‌آلود گفت که نمی‌خواهد به مهمانی برود.